In het vorige hoofdstuk, heb ik het gehad over euthanasie, een immorele actie, waarvan ik toch denk dat het in sommige gevallen gerechtvaardigd is, vanwege de aanwezigheid van te grote extremen op deze wereld, als je kijkt naar het lijden door ziektes, lichamelijk en psychisch. Moraliteit absoluut houden kan alleen als men in volmaakte liefde is opgegroeid, en geen blokkades in het beleven van emoties heeft en ook geen ongecontroleerde emoties heeft. Rudolf Steiner definieert kwaad als “het goede dat op de verkeerde plaats en/of de verkeerde tijd wordt toegediend.” De 3 kwade krachten (Lucifer-Satan-Antichristus) zijn de grenzen van hoe een gezond mens in elkaar zit. Wat er gebeurt als je te vroeg een kwadere kracht ervaart dan waar je aan toe bent, is dat er blokkades komen in het beleven van emoties. Wie te laat één van de kwadere krachten ervaart krijgt een emotionele beleving die juist niet onder controle is. In beide gevallen kan er sprake van psychisch lijden zijn of van lichamelijk lijden door het ontstaan van ziektes, en bij de ongecontroleerde gevallen wordt de moraliteit dan relatief, omdat er onwil of onvermogen (!) is om volledig de verantwoordelijkheid te nemen voor de situatie. In die gevallen kan zoiets als euthanasie of abortus een oplossing lijken. Toch vind ik dat we er met z’n allen naar moeten streven om dit zo weinig mogelijk voor te laten komen, want ik blijf er bij dat het allebei immoreel is. In dit artikel wil ik vooral een aantal argumenten van de pro-abortus fanatici belichten en ontkrachten.
Wie op een gematigde manier de objectieve waarheid uitspreekt, krijgt de halve wereld, of soms wel de hele wereld over zich heen. De algemene publieke opinie in de media is dat abortus maar heel normaal is. Maar is dat wel zo? Bekijk dit filmpje van het YouTube-kanaal TFP Student Action en je ziet hoe vuil de pro-abortus studenten zich kunnen gedragen, en hoe weinig ze de waarheid kunnen verdragen dat abortus immoreel is. Het worden wilde beesten als je zoiets zegt. Wie de discussie alleen op de argumenten voert, overtuigt niemand, ook al zijn de argumenten allemaal ijzersterk. Normale mensen controleren en uiten hun emoties in dienst van de rede, maar de pro-abortus fanatici controleren hun emoties niet met hun verstand, nee, ze vervallen in losgeslagen razernij, en uiten dan absolute onwaarheden. Een voorbeeld van zo’n onwaarheid is: “Je kunt geen mening over abortus hebben, want jij bent een man.” Je zou denken dat het kind dat deze gasten willen doden, net zo goed van de vader is als de moeder, dus de vader heeft daar zeker ook wat over te zeggen. Deze vrouwen falen om te luisteren naar het goedaardige Vaderprincipe, en gaan zelf op de stoel van God zitten, de kwaadaardige versie welteverstaan, welke de Antichristus is. Zij kunnen hun rol als vrouw niet volledig accepteren en wijzen mannen hier als schuldige voor aan. “Jullie, mannen, willen ons enkel controleren!” Ja, inderdaad, en het zou tijd worden dat we dat eens doen, losgeslagen wijven. Ze zien zichzelf allemaal als eeuwige vrijgezel, en klaar om te seksen met “white knights” die hun wens om abortus te gebruiken als anticonceptie, goedkeuren. Geen baarmoeder: geen mening, behalve als je me steunt. Het is absoluut walgelijk! Ze nemen geen enkele verantwoordelijkheid. Daarbovenop ben je als er een kindje in je groeit, verantwoordelijk voor deze vrucht, en dien je er goed voor te zorgen. Maar blijkbaar maak je eerst het kindje tegenwoordig, en daarna ga je nadenken of je het wel wilt. De wereld op z’n kop. Vaak hoor je dan de woorden: “Mijn lichaam, mijn keuze!” Mensen worden woest als je hun “recht” om abortus te plegen, van ze af wil nemen. Maar er bestaat helemaal geen recht om te doden. En een keuze kan het dus zeker ook niet zijn.
In één van de TFP Student Action filmpjes waren de voorstanders van abortus flink tekeer aan het gaan. Daarop verscheen een rake tekst in beeld: “Is dit hoger onderwijs?” Beledigingen zijn geen argument! Het zijn stuk voor stuk verwende pubers die denken altijd hun zin te krijgen als ze maar hard genoeg schreeuwen. Daarbij zie je ze dan ook steun zoeken bij andere voorstanders van abortus, omdat ze denken: Met hoe meer wij zijn, hoe meer waar het is wat we schreeuwen. Wat natuurlijk grote onzin is. Vrouwen die in het verleden al een abortus hebben gepleegd, willen hun keuze rechtvaardigen en worden razend als ze de waarheid horen. Terwijl deze waarheid heel rustig en gematigd wordt verteld. Maar nee, dan zijn de mensen die tegen abortus zijn blijkbaar de onverdraagzamen, terwijl ze enkel een morele grens trekken, die de pro-abortus mensen niet kunnen verdragen. Hier nog een voorbeeld.
Dan nog het aantal mensen dat op je emoties gaat werken door te zeggen dat het onmogelijk is voor verkrachte vrouwen om hun kindje te houden. De vrouwen zijn slachtoffer en in die gevallen moet het kindje er aan geloven omdat de vader (de verkrachter) een vreselijke fout maakte. Bovendien zijn de gevallen van verkrachting niet meer dan 1% van alle abortussen. De rest zijn voornamelijk gelegenheidsabortussen. Het kwam even niet uit! Misschien moeten we wat meer een cultuur gaan aanmoedigen die wat minder gericht is op seks, in plaats van die verachtelijke datecultuur waarin iedereen het met iedereen doet, en men elkaar gebruikt voor genot en vervolgens elkaar dumpt als een stuk vuil, wat de meeste niet eens erg vinden. Geen van die vrouwen zijn toe aan een relatie, maar willen wel onbeperkt seks hebben als het even uitkomt. Wat ook weer de omgekeerde wereld is. En vervolgens willen ze onbeperkt abortussen hebben. Ben je flink genoeg om seks te hebben? Dan moet je ook flink genoeg zijn om de verantwoordelijkheid te dragen voor de gevolgen ervan, is mijn mening.
Dan is er nog het argument van: “Het is enkel maar een klompje cellen!” Maar de baby heeft z’n eigen genetische code, z’n eigen lichaam, z’n eigen hartslag, en z’n eigen hersenactiviteit. Hier is een foto van een babygezichtje op 20 weken van de zwangerschap: Afbeelding 1. Alles zit er op en er aan, en dat is al veel eerder in het proces zo te zien. Dus het is zeker niet enkel maar een klompje cellen. Dat wordt gewoon gebruikt om de horror van abortus niet te hoeven zien. Er wordt dan gezegd: “Ben jij een dokter? Kun jij beoordelen wanneer het leven begint?” Blijkbaar vinden ze dat alle pro-abortus vrouwen wel dokter zijn, want die mogen het wel beoordelen. Afijn, het is opnieuw belachelijke onzin.
Afbeelding 1
20 weken oude baby: alles zit erop en eraan
Door de filmpjes van TFP Student Action heb ik kunnen zien, hoe achterlijk en gecorrumpeerd de jeugdcultuur in Amerika is, maar grote kans dat het over de gehele wereld in de liberale landen zo is. Ze gooien flyers op de grond. Ze schreeuwen. Ze vloeken. Ze tieren. Ze schelden. Ze spugen. Ze beledigen. En dat enkel omdat ze beoordeeld worden en op een gematigde manier bekritiseerd worden op hun acties. Het is absoluut een verloren generatie van idioten!
In dit filmpje vertelt een arts hoe hij van de één op de andere dag gestopt is met het uitvoeren van abortussen. Het is behoorlijk grafisch wat hij vertelt, maar soms moet je het er even goed inwrijven hoe dat precies werkt, zo’n abortus. Lichaamsdeel voor lichaamsdeel wordt de baby verwijderd uit de baarmoeder met een tang. En deze baby’s voelen pijn, ook al zitten ze nog in de baarmoeder. En ze reageren op allerlei stimuli, ze dansen zelfs als de moeder aan het zingen is of muziek luistert, al is dit meestal wat later in de zwangerschap. Maar sommige mensen willen zelfs tot aan de geboorte toe een abortus kunnen nemen.
Om nog maar niet te spreken over misstanden die in sommige ziekenhuizen plaatsvinden, waar baby’s geaborteerd worden en levend uit de baarmoeder komen. Kijk dit filmpje, waarin een verpleegster beschrijft hoe een baby geaborteerd wordt, die vervolgens levend voor haar ligt. De moeder wilde niks met het kind te maken hebben, en riep iedere keer dat de verpleegster in haar kamer kwam: “Is ie al dood!? Is ie al dood?!” Ook vertelt deze verpleegster hoe een moeder spijt heeft van haar abortus omdat de fysieke defecten aan de baby die voorspeld waren, niet waar bleken te zijn, en zij wilde dan ook op haar beslissing terugkomen, maar de baby is veel te vroeg gehaald en kan dus niet overleven. Ook vertelt zij hoe er in haar ziekenhuis, en waarschijnlijk vele anderen, een troostkamer is ingericht, waar er foto’s gemaakt kunnen worden met de geaborteerde baby’s die vaak nog leven en waar ze zelfs gedoopt kunnen worden, alvorens men afscheid neemt. Zijn we met z’n allen knettergek geworden, of lijkt het maar zo? Je moet wel intense haat voor het leven hebben, als je totaal onschuldige wezens zoiets aandoet, en je vol durft te houden dat het maar een klomp cellen is, die niks voelt.
Dit filmpje van InfoWars is ook interessant. De meeste vrouwen hebben totaal geen antwoord op een paar kritische vragen. Totaal geen argumenten. Het is vooral: we willen het, dus we moeten het krijgen. Één vrouw noemt een baby een bloedzuiger. Soms wordt ook wel gezegd: de baby is een parasiet. Maar de baby is geen parasiet. De relatie met je baby is er één van symbiotische aard. Dat is een relatie van wederzijds nut. Dat deze vrouwen het nut niet inzien van hun baby, is wel duidelijk.
Bekijk ook dit filmpje waarin geprotesteerd wordt door de makers dat jongeren “een bepaalde richting op worden gestuurd” door pro-life actievoerders. Maar dit hele filmpje stuurt op z’n beurt een bepaalde richting in. Het is een ontzettend gekleurd en hypocriet filmpje. Op het eind wordt gevraagd aan pro-life Christenen: “Hoe ver gaan jullie? Waar ligt de grens?” Om ziedend van te worden! Vraag dat aan de pro-abortus clan! Hoe kun je je moraliteit zo uit het raam gooien, en de waarheid zo glashard omdraaien! In de reacties onder de video lees je dezelfde “argumenten” (one-liners) die ik in dit artikel al heb genoemd, en het is samen te vatten in vier woorden: geen verantwoordelijkheidsgevoel, geen moraliteit. Het is prijzenswaardig dat er een steeds grotere groep conservatieve jongeren is. Maar ook deze worden in het filmpje neergehaald door een onderzoeker die ze van stal hebben gehaald. Alsof deze groep jongeren niet weloverwogen hun keuzes maakt, maar ze “minder snelle verandering willen” (en dus conservatiever zijn) omdat ze “langer bij hun ouders wonen” en “minder snel een huis vinden”. Door een fenomeen te analyseren of te verklaren, kun je het fenomeen ontkrachten, alsof er iets mis is met het fenomeen. Maar de tegenpartij kan natuurlijk precies hetzelfde doen met de mensen die je in dit filmpje hun immorele kant op willen sturen. Niet iedere verandering is ook een verbetering. Veel progressie is regressie, en dat zien deze conservatieve jongeren maar al te goed. En veel jongeren zijn de Satanische invloed die op de mensheid staat (in media, politiek, educatie enzovoort) spuugzat, en zij verzetten zich hiertegen. Zij zijn de lichtdragers van de wereld! En zij hebben een belangrijke taak.
Toch ben ik ook hier weer van mening, dat het door de staat verbieden van alle abortussen en de actieve opsporing en vervolging van al deze gevallen, averechts kan werken. Mensen dwingen om hun baby te dragen en geboren te laten worden, terwijl ze dat echt niet willen, zal veel leed creëren, en het aantal abortussen waarschijnlijk niet minder maken. Het wordt dan alsnog in het geheim gedaan. We moeten er juist naar toe, dat mensen er vrijwillig voor kiezen om hun baby te dragen omdat ze zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheid en de foute keuzes die ze misschien hebben gemaakt. Ook hier is het dus weer een optie om God te laten oordelen in plaats van de staat het met geweld en hoge straffen te laten reguleren. Want dit creëert juist wat je niet wilt: mensen die zich massaal verzetten tegen deze dwang en controle, en vechten voor hun vermeende rechten. Het gaat er misschien niet zozeer om wat je moet doen en om de vraag of je het moet verbieden, maar het gaat erom dat het verbieden (ja of nee) een weerspiegeling is van de psychologische toestand van de mensen in deze liberale landen, wat naar mijn idee tijdelijk is. De oplossing ligt in het persoonlijk confronteren en wederom in een goede opvoeding, waarin mensen de zachte leermeester van de 3 kwade krachten (die grenzen, boosheid, en afkeuring van je kern zijn (zie hiervoor mijn eerdere artikelen) meemaken en leren naar deze gedragingen te luisteren voordat je ze zelf uit. En als ik kijk naar de studenten op de Amerikaanse campussen, dan valt er daar nog wel wat te winnen! En dan druk ik me zacht uit.
Lees in dit boek antwoorden van abortustegenstanders op de argumenten van abortusvoorstanders. Het is een uitgebreid document en behandelt eigenlijk alle argumenten die je normaliter hoort.
