Toen ik weer gewend was aan het thuis-zijn en m’n ritme weer had gevonden, was ik een aantal maanden wat productiever dan anders. Ik schreef toen verschillende artikelen waar ik m’n ei echt in kwijt kon. Maar helaas werd er wederom een stokje voor gestoken. Deze Antichristus-entiteiten konden mij nog steeds controleren door me te bedreigen, dus ze lieten een overgenomen kennis van het Activiteitencentrum mij opbellen. Deze gast deed alsof hij computerhulp nodig had, en ik weigerde om hem te helpen, omdat ik het idee heb dat hij me voor de gek houdt, en hij prima overweg kan met de computer in z’n overgenomen toestand. (Zijn originele ik had er echter veel moeite mee). Ik maakte een eind aan het telefoongesprek, en even later belde hij me terug. Hij vroeg of hij misschien voor de gezelligheid langs kon komen met nog een andere kennis van het Activiteitencentrum. Ik voelde me een beetje overdonderd maar zei toch ja. En de volgende dag stond hij op de stoep. Ik deed de deur open en stond oog in oog met twee absolute gangsters, als ik puur afging op hun energie. Ik kon het niet weigeren om ze binnen te laten, en het bezoek zorgde voor veel stress bij me. Ik had een hele hoge hartslag, en ik was bijna buiten adem van de druk die op me stond. Het was duidelijk een bezoekje om mij te bedreigen met hun aanwezigheid zodat ik weer zou stoppen met artikelen posten. Maar ik had het zelf toegelaten. Toch luisterde ik naderhand maar gedeeltelijk naar het dreigement, en vond ik iedere keer weer de moed om artikelen te posten. Ik keek de dood recht in de ogen, want ik wist dat ik juist dan beschermd was, en ze me juist dan niets konden maken. In mijn artikel Een onmogelijke keuze, deed ik verslag van het bezoek van deze twee gangsters. Ze hadden het erover dat ik een keuze moest maken, maar verdere uitleg hierover kreeg ik niet, en daar vroeg ik ook niet naar. Later werd het me duidelijk dat de keuze inhoudt, dat ik óf opnieuw moest beginnen met al mijn werk, of de dood zou vinden. Uiteindelijk ging ik dus verder aan dit boek, en updatede ik het gedeelte dat al online stond. Daarna volgde een tijd waarin ik best veel artikelen postte, afgewisseld met tijden waarin ik mezelf moeilijk kon motiveren en er bijna niets uit m’n handen kwam.
Toch vond ik gelukkig wederom een doel waar ik me op kon richten. Ik had mijn website tot die tijd in WordPress gebouwd, een Content Management System (CMS), maar ik was hier niet kapot van, en had wat problemen ermee. Ik besloot om me te gaan verdiepen in front-end frameworks en daarbij eventueel een andere CMS voor alle content. Uiteindelijk vond ik een geschikt framework en bouwde ik mijn hele site opnieuw op, dit keer gewoon in een code editor, wat een hele uitdaging is. Het was fijn om met zulk soort dingen bezig te zijn, omdat het wat aardser is, en ik me dan niet te veel bezig hoefde te houden met al die zware onderwerpen, wat me regelmatig tegenstond. Uiteindelijk lukte het om alle onderdelen te coderen, en was ik wel trots op het resultaat.
Ondertussen had ik nog steeds het gevoel dat ik behandeld werd door de overgenomen mensen om mij heen, bijvoorbeeld door mijn overgenomen familieleden. Ik kreeg allerlei emotionele uitdagingen op mijn pad en langzaamaan kon ik steeds meer van de situaties uit mijn jeugd verwerken, waardoor deze Antichristus-entiteiten steeds iets dichter op me kwamen zitten, en ik daardoor steeds iets sterker, maar ook liefdevoller werd. Regelmatig postte ik reacties op Facebook, in de hoop dat ik wat ongevoeliger ging worden voor de reacties die hier meestal op volgden. In de tijden dat ik niet vooruit te branden was, was ik veel aan het scrollen op Facebook, waar ik nog steeds alle inspirerende quotes tot me nam die in mijn overzicht verschenen. Ze gaven directe feedback op m’n gedrag, en als je hier op reageerde, kreeg je vaak van totaal andere kanalen indirecte reacties hierop. Je kunt bijna hele gesprekken voeren op die manier. Dit is dus de manier hoe God met mensen communiceert, zoals ik al eerder stelde.
Mijn contact met vrienden en bekenden dunde in dit jaar ook flink uit. Zo af en toe sprak ik nog eens af met vrienden, maar alle mensen van mijn middelbare school, de vrienden die ik hier in mijn dorp had, alle ouders van vrienden, therapiegenootjes: ze werden allen overgenomen. En dat weet ik 100% zeker. Bij sommige mensen om mij heen was het al jaren aan de gang, dus het is een massale operatie, een massale ‘alien-invasie’. Bij sommige mensen merkte ik het achteraf op doordat ze gingen scheiden of hun relaties uitmaakten. Bij sommige merkte ik het doordat ze ineens tatoeages namen, terwijl ze dat in hun originele hoedanigheid nooit gedaan hadden. Bij sommige merkte ik het doordat ze ineens manipulatief aan het liegen waren. En bij weer anderen merkte ik het doordat ze de gezichtsuitdrukking van een Antichristus-entiteit kregen en een andere energie kregen, die niet overeen kwam met hun uiterlijk. In Deel 3 heb ik dan ook gedetailleerde informatie opgesteld over hoe je deze Antichristus-entiteiten kunt herkennen.
