Sinds die 2 gangsters bij me langs zijn geweest (zie mijn artikel Een onmogelijke keuze), en ik voor de zoveelste keer het gevoel had dat mijn boosheid, en mijn wens om de waarheid naar buiten te brengen, af werd gekeurd, voel ik me heel kwetsbaar. Ik kan de boosheid niet meer als boosheid naar buiten brengen nu, maar doordat het afgekeurd werd, zakt het nu weer in m’n lichaam en gaat het nu weer rond m’n seksualiteit zitten. En dat is afschuwelijk. Want ik voel me nu door iedere man die aardig tegen me doet, verkracht. Ze dringen bij me binnen, tegen m’n zin. En dat is een vreselijk gevoel. Het is waar ik heel m’n leven al voor vlucht. Juist door te vechten tegen deze geslachtofferde toestand, die komt doordat mijn vader mij vroeger kapot maakte wanneer ik m’n boosheid naar mijn moeder of hem uitte, kon ik overeind blijven. Ik had hier wel m’n agressie voor nodig, maar het was de enige manier waarop ik opgewassen kon zijn tegen dit grote trauma. Maar helaas word ik er nu weer vol mee geconfronteerd. Ondertussen gaan de tekstjes op Facebook ook die kant op (lees: Nog meer freaky berichten op Facebook). Ze zeggen dat net wanneer ik het oude loslaat, het nieuwe in m’n leven komt en het precies is wat je nodig hebt. En ondertussen voel ik me in m’n reet genomen door overgenomen mannen die aardig tegen me doen. Zijn zij het nieuwe in het leven dat ik nodig heb? Gadverdamme. Nee, dank je. Het maakt me gigantisch angstig, en heel gefrustreerd. En heel verdrietig. Ik heb nu het idee dat ze willen dat ik met een man een relatie aanga, terwijl ik dat helemaal niet wil. Ze manipuleren me ook de hele tijd met van die hints dat het is wat ik zelf ook wil, en dat is niet! Het wordt me opgedrongen, op traumatische wijze. Krijg ook weer dwanghandelingen dat ik vrouwelijke bewegingen moet maken, en dat mijn lichaam er uitziet als van een vrouw, en dat is bijna niet te verdragen, want ik wil gewoon man zijn en m’n gevoelens naar vrouwen richten, zoals ik kon toen ik in m’n agressie zat. Dat was toen ik voor het eerst identiteit had, maar die identiteit ben ik helemaal kwijtgeraakt. Verder zeggen sommige tekstjes op Facebook nu dat ik niet voor vrouwen moet gaan, want dat ze mijn lach hebben gedood. Maar dat is puur mijn bewustheid, dat ligt toch niet aan die vrouwen! Het is vooral zo veranderd na alle afwijzing die ik door al die overgenomen vrouwen over me heen heb gekregen en ik uren heb zitten janken hier thuis. (Lees het laatste hoofdstuk uit Deel 1 van mijn verhaal). Dat was ook het idee van deze entiteiten, om dat mij te verwerken te geven. Terwijl dat me helemaal kapot maakte van binnen, omdat ik m’n agressie nodig had, en het de destructieve deeltijdtherapie alleen maar verder bekrachtigde. Kortom, ze willen me een kant op dwingen, die ik niet opgedwongen wil worden, de kant van mezelf kapot maken, alsof ik daar beter van word, wat ze ook de hele tijd zeggen in die tekstjes. “Het is tijd nu! Ik hoop dat je je kracht weer helemaal terugvindt!” Maar ik vind m’n kracht niet terug. Het is voor eeuwig van me afgenomen. Ik voel me meer in een gevangenis dan ooit. Ik voel me slapper dan ooit. Angstiger dan ooit! Impotenter dan ooit! Alles is kapot! Wanneer beseffen deze entiteiten dat ze me alleen maar verder kapot maken? Ze zijn ongelooflijk achterlijk. Ze denken dat ik op een bepaalde manier ben, terwijl ik zo helemaal niet ben. Het is voorwaardelijke liefde in volle actie. En ze zeggen de hele tijd: “Boosheid heeft geen zin!” maar dat is altijd juist wat me kracht heeft gegeven. Nee, zij noemen de destructie van m’n boosheid juist ‘kracht’, maar ik noem het zelfdestructie, en voel geen enkele kracht! Ik voel me steeds ongelukkiger! En steeds meer in een absolute gevangenis.
Tuurlijk! Als je boosheid als kind er gewoon mocht zijn, dan kun je prima omgaan met kritiek of afkeuring, en dan komt alles wat ze op je afvuren ten goede van je ontwikkeling, maar nu is dat niet, en werkt het ontzettend zelfdestructief. En dat noemen zij dan ‘vrij worden’. Totale gekken zijn het! En ik wou dat ik het een halt kon toeroepen, al dat misbruik. Maar ik moet het allemaal toelaten, want heb niet de kracht om m’n grens te stellen. Verder willen ze dat ik het contact verbreek met m’n overgenomen familie. Het is het laatste wat ik heb, en ook dat moet ik loslaten blijkbaar, want ze willen toch niet veranderen. En zo nemen ze alles van me af. Dat noemen ze ‘vrij worden’. Vrij worden totdat je helemaal dood bent, en niks meer hebt om naar uit te kijken. En dat vinden ze geweldig! Ik moet me afvragen wat ze me willen leren enzo. Ik ben het zat om te leren. En zeker van zulke klootzakken! Maar ook dat mag je niet zeggen. Dan krijg ik weer confronterende tekstjes die het omdraaien en zeggen dat ik een idioot ben. Ze willen constant hebben dat ik naar ze luister en doe wat ze zeggen! Ze zeggen dat ik constant fouten maak, en dat het dan keuzes zijn, maar mijn fouten zijn geen keuzes. Ik maak fouten doordat ik bagage heb, en dat hanteerbaar moet blijven. Daarom maak ik fouten. Als ik niet zo’n bagage had meegekregen, dan had ik die fouten helemaal niet gemaakt. Maar dan had ik waarschijnlijk ook niet zo veel destructieve aandacht van ze gekregen. Ze verwijten me verder dat ik geen actie onderneem, terwijl ik heb gedaan tot nu toe, wat ik kon doen en wat ik aankon. Maar eerst wordt de actie uit me geslagen door anderen, en dan gaan ze me met m’n gebrek aan actie confronteren. Dan zeggen ze dat het mijn schuld is en laten ze me voorbeelden zien van mensen die wel actie ondernemen, wat ik prachtig vind en heel inspirerend, maar dat betekent niet dat ik het ook kan doen. Zo iets moet je voelen, dat kan niet puur op het verstand. Ze zeggen dat ik m’n denkwijze moet veranderen, maar mijn gedachten hebben totaal geen invloed op wat ik doe of hoe ik me voel. Wat wel invloed heeft is hun destructieve gedrag, dat ze ‘liefde’ noemen. Daar ga ik van kapot. Dat heeft rechtstreeks invloed op m’n gevoel. Dat zorgt ervoor dat ik fouten ga maken en keuzes die hen niet bevallen. Maar daar moet je weer niet mee aankomen, want dat zijn ‘smoesjes’ en ‘excusen’.
Verder zag ik in een tekstje voorbij komen, dat de mensen die mij in mijn leven kwaad hebben gedaan, slachtoffer spelen. Als ze het over m’n ouders hebben, en mijn ouders hebben slachtoffer gespeeld terwijl ze zich moesten verantwoorden, dan kan ik alleen maar zeggen: Goedzo, want zij zijn net zo goed slachtoffers van deze idiote gevangeniswereld, en hebben hun keuzes gemaakt gebaseerd op wat zij over zich heen hebben gehad en gebaseerd op hoe zij zijn geworden. Ik vergeef het ze hoe dan ook voor 100%, want we hebben daar veel over gepraat. En zo werd het begrijpelijk hoe het voor hun was. En andersom. En dat is waar het om draait. Begrip krijgen voor elkaar, en inzien wat je beter had kunnen doen, en dat heb ik ze volgens mij geleerd. En als jullie ze dan op agressieve wijze ter verantwoording roepen, dan snap ik dat ze zich slachtoffer voelen. Want ze hebben zelf ook agressie meegemaakt in hun jeugd en ze hebben zichzelf ook niet gemaakt dus. Misschien moet je hen daar wat begrip voor geven, want ze hebben echt hun best gedaan.
Maar ga vooral door met psychopaatje spelen met al die engnekken die jullie laten rondlopen over de wereld. Het is een ziek spel, dat jullie spelen. En ik hoef absoluut niet het eeuwige leven als het op deze manier moet. Zeker niet met deze kutpersoonlijkheid. Maak er maar ie mand anders blij mee. Ik kom op voor mijn medemens en vervloek het gekkenhuis waar wij in beland zijn. Het is onnatuurlijk. Op alle mogelijke manieren worden we uitgedaagd om te falen. En als je dan faalt, dan zeggen jullie dat het onze schuld is, omdat jullie weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gedrag. Als jullie denken dat je je verantwoordelijkheid neemt door mensen te vermoorden, dan ben je goed ziek. Ga maar mensen behandelen die niet in een gevangenis zitten. Dan doe je wat nuttigs. Als jullie alles zo op de voet kunnen volgen, zoals jullie mij iedere keer onder de neus willen wrijven, had dan ingegrepen toen ik jong was. Maar de enige manier waarop jullie mensen willen laten leren, is door middel van destructie. Een opvoedingsfout die meteen zulke gevolgen heeft. Het is belachelijk! Dat noem ik nu een idiote schepping! Jullie hebben honderden mensen vermoord in mijn omgeving, en ik zal me de schuld daarvan niet in de schoenen laten schuiven als ik voor God sta. Als mijn te late ingrijpen staat voor honderden vermoorde mensen, dan is er toch echt wat scheef met de schepping, maar jullie vinden het vast heel normaal om iemand daar mee op te zadelen, die z’n hele leven z’n best voor iedereen heeft gedaan!
Maar dit is niet meer dan wat murmererend achter de feiten aanlopen. Ik had gehoopt in mijn leven dat als ik boos was, dat mensen dan naar me luisteren. Dat ze zeggen: sorry, ik had het niet zo bedoeld. Vertel me hoe ik het beter kan doen! Maar nee, mijn boosheid wordt gezien als het ultieme kwaad, terwijl het alleen maar gebaseerd is op liefde en een wil tot vrijheid. Jullie doen hetzelfde als wat mijn vader met mij deed als ik boos was. Jullie herhalen wat hij deed! Dat is blijkbaar nodig om het in goede banen te leiden. Zodat jullie ass niet ontmaskerd wordt en je gewoon door kunt gaan met kwetsbare mensen pakken. En ik maak zelf wel uit of ik dit deel. Met je stomme teksten als “Het beste wat ik ooit deed, was stoppen met delen wat me bezighoudt”. Ik klink niet echt volwassen vandaag, maar dat is wat jullie van mij maken, een murmererend zielig klein kwetsbaar kind, waar toch niemand naar luistert. Iedereen mag het van mij zien! Het interesseert me niets.
En nog iets. Jullie doen in die Facebook-tekstjes, alsof ik aan iets heel ergs ben ontsnapt. Ik denk dat ik wel een indruk heb van wat jullie bedoelen. Als mijn therapeuten mijn angst naar mijn vader hadden gezien, en mij niet doorgestuurd hadden naar de deeltijdtherapie, en dat had betekent dat ik ergens rond deze tijd door Satan werd geoogst, vanwege mijn agressieve toestand, die ik prima balanceerde en waar ik niemand kwaad mee deed, dan is dat nóg maar eens een bewijs dat het een zieke schepping is met een zieke God aan het roer. Want als een toestand waarin ik een 100x zo goede kwaliteit van leven had, als dat ik had, betekent dat je naar een slechtere wereld moet, dan is er iets goed mis met het ontwerp van deze werkelijkheid. Als het blijkbaar zo moet zijn, dat ik me superslecht moet voelen, en de martelaar moet uithangen, en dan ook nog geen boosheid mag hebben naar de schepper van dit alles, dan wil ik niks met deze zogenaamde God te maken hebben. Het doet me vreselijk veel pijn dat dit de wereld is waarin ik leef en heb te doen met al die mensen die voor hetzelfde komen te staan als ik. Het enige wat ik kan doen, is ze proberen te helpen door mijn informatie te delen!
