Ik heb me weer een aantal weken bezig gehouden met onbelangrijke dingen. Ik kan er niks aan doen. Er zijn nog zoveel dingen die ik zou willen doen, en er zijn nog zoveel dingen die ik interessant vind. Ik ben me in front-end frameworks voor websites aan het verdiepen in combinatie met een CMS voor het backend. Wil m’n site eigenlijk proberen op die manier op te bouwen, in plaats van met Wordpress. Dat is een hele uitdaging, maar eigenlijk is het helemaal niet zo belangrijk. Het is tijdverdrijf en ik vind het interessant. Ondertussen voel ik me wel regelmatig een beetje raar. Met de afgelopen volle maan, was ik naar een online cursus aan het kijken en de vrouw die het presenteerde was heel sympathiek. Je leert dan veel en je gaat een beetje hechten aan iemand en aan de presentatie van alle informatie. Maar ik bladerde even verder naar latere opnames van haar in dezelfde cursus, en ze was totaal anders. Koud, niet lief meer. En ze pakte haar opnames ineens helemaal anders aan. Ik wist gewoon zeker dat ze overgenomen was. Ik word geen moment met rust gelaten. Altijd word ik geconfronteerd met dat er mensen overgenomen worden. Zelfs als ik het niet merk bij mensen, dan nog moet ik m’n ogen niet sluiten voor wat er gebeurt over de gehele wereld. Al dat tijdverdrijf van mij dient eigenlijk geen enkel doel. Het enige wat het doet, is er voor zorgen dat het allemaal nog een beetje de moeite waard is om te leven, en me wat kracht geven. Totdat er natuurlijk weer een confrontatie plaatsvindt, dat is toch de hele tijd. Maar het zijn allemaal dode sporen. Er is nu wel iets anders. Ik heb niet meer de impuls die ik eerst had, om meteen wat te posten als ik iets zie wat niet door de beugel kan. Ik ben dus wat besluitelozer, maar ik weet dat ik moet ingrijpen en het niet moet laten gebeuren. Maar het lijkt gewoon alsof ik de mond gesnoerd ben. Ik hoef me van die Antichristus-entiteiten niets aan te trekken, maar dat doe ik toch: ik laat me de mond snoeren. Ondertussen voel ik me gewoon raar. Alsof ik ieder moment overgenomen kan worden en de controle ga verliezen. Het komt vooral door schuldgevoel. Als ik me schuldig voel, lijkt het alsof ik de controle verlies. Terwijl als ik tegen mezelf zeg: “Deze entiteiten weten het zo goed en lezen mij de les, en ze houden mij verantwoordelijk voor wat ik niet doe, voor mijn inactiviteit dus, maar ik mag hun toch ook verantwoordelijk houden voor hun daden!” Dan heb ik weer controle! Want het is ook belachelijk dat alles op mijn schouders komt. Ja, ik weet ook dat het beter is, als ik de publiciteit opzoek. Maar ik kan het gewoon niet aan. Als ik even bezig ben met serieuze dingen, dan ga ik me al zo slecht voelen, dat ik bang ben voor wat er nog komt. Ik voel me zo impotent, en dat is heel frustrerend. Ik kan alleen maar achteruit gaan. Mijn overgenomen moeder zei vorige week dat ze zich schuldig voelde dat ze mij niet helpt met bepaalde dingen, en dat was echt een spiegel, want ik bedacht me op dat moment hoe schuldig ik me voelde naar mijn echte ouders dat ik mezelf met onbelangrijke zaken bezig houd. Het was een manier waarop ik even geactiveerd werd.
Nog iets waar ik van schrok, is dat ik een aantal weken geleden bij m’n ouders was, en ik vertelde dat ik een keer iemand naar een kliniek heb verwezen als advies. Jaren later kwam ik haar tegen op een plek waar ik normaal nooit kom, heel toevallig was dat, en ze bedankte me voor dat ik die kliniek aan haar aangeraden had. Ze had daar een klinische behandeling gedaan, en ze was er heel goed uitgekomen. Ik vertelde aan mijn ouders en zus hoe deze vrouw heette. Ze had een vreemde naam. En nu ben ik gisteren op YouTube aan het scrollen; krijg ik een video met de titel: ““R.I.P.” en dan haar naam. Ongelooflijk weer. Ik weet gewoon zeker dat ze haar gedood hebben, en me het op deze manier willen laten weten. Vreselijk! Ik kan daar m’n ogen niet voor sluiten. Het doet pijn. Net als dat het pijn deed bij die vrouw die de online cursus gaf. Met mannen heb ik een stuk minder moeite, maar vrouwen hebben een speciale plek in mij, omdat ik heel bang ben dat ik ze kwets, of dat een mannenfiguur ze kwetst, of beschadigt, een overblijfsel van de relatie met m’n moeder, en die met m’n vader en zus.
Ik heb ook moeite om me zelf te motiveren om dingen te posten, omdat ik het idee heb dat iedereen toch al dood is en mijn pogingen om de waarheid naar buiten te brengen, gewoon maar voor de show zijn. Dat ik er op beoordeeld word, maar dat het totaal geen zin heeft, en dat de mensheid toch al verloren heeft. Misschien moet er eerst een bepaalde gebeurtenis plaatsvinden, waardoor ik de telefoon pak en de krant bel, of tv-programma’s. Ik weet niet. Maar ik heb hier wel over nagedacht. En bij nadenken blijft het meestal.
Het is bijna 21 juni. De Zomerwende, iets waar ik twee jaar geleden ook over schreef in mijn artikel Niemand achterlaten. Ik ben bang dat alle overgenomen mensen dood neer gaan vallen. Dat ze allemaal op hetzelfde afgesproken moment de lichamen van de overgenomen mensen gaan verlaten. Want ze gaan steeds een stap verder, om de mens maximaal te versterken, en volledig onafhankelijk te leren zijn. Daarvoor moeten ze eerst de omgeving overnemen, en vervolgens moet de omgeving ook fysiek gaan wegvallen. Maar ze werken in stappen. Stap voor stap gaat men steeds iets verder. Ze hebben mij de afgelopen tijd proberen te verleiden om m’n overgenomen familie los te laten, waarschijnlijk zodat de stap naar als ze overlijden minder groot is, maar ik kan ze gewoon niet loslaten. Ze doen me denken aan m’n echte familie omdat ze zich zo gedragen als hen globaal. En het is het enige wat ik nog heb. Als nu alle mensen om mij heen dood gaan neervallen, want er is geen mens om mij heen die niet overgenomen is, dan weet ik niet of ik het ga trekken. Ik ben er heel bang voor! Maar ik weet bijna zeker dat het gaat gebeuren! Het is het einde van de Cyclus. De Great Reset. Het komt er echt aan! Anders worden er niet zo massaal mensen overgenomen. Dat moet een einddoel hebben. De wereld zal stoppen. En er zal een nieuwe cyclus beginnen van om en nabij 7250 jaar. Je kunt het zien als aliens die wereldheerschappij willen, en de mensen één voor één overnemen. Maar dit geeft wel zo’n angstaanjagend beeld, dat ik het niet verder wil verspreiden. Nogmaals, de overnames gebeuren op een manier dat je er weinig van merkt, en hebben als doel om de weinige nog levende zielen die over zijn, van een extra uitdaging te voorzien, zodat zij maximaal versterkt worden. De echte die-hards beschermen hun omgeving en laten het niet toe dat er mensen worden overgenomen. Mij lukte dat niet, omdat ik te laat ingegrepen heb door zelftwijfel.
Nog iets wat erg raar is en wat ik wil delen, is dat als ik bepaalde dingen in mijn omgeving oppik, ze ineens op meerdere plekken op duiken, bijvoorbeeld in YouTube video’s of in mijn Facebook-feed of op TV of buiten. En altijd heeft het te maken met iets wat ik opmerkte in mijn omgeving, en waar ik geeneens uiting aan heb gegeven. Ik heb al eerder geopperd dat al deze websites een verbinding hebben met mijn geest en ieder ander z’n geest, maar het beperkt zich niet tot de online media. Het gebeurt ook daarbuiten. Alsof alles zich in mijn hoofd afspeelt. Ik geloof niet in solipsisme, maar toch lijkt het er verdacht veel op dat iedereen zich voegt naar de dingen die ik nog moet leren of ontdekken in mijn leven. Bizar is dat. Ik weet dat andere mensen, bijvoorbeeld de mensen met wie ik het grootste deel van de tijd mijn leven heb gedeeld, echt zijn, en dat je met die mensen met zorg om moet gaan, want ze hebben ook een gevoelsleven, kunnen beschadigd worden, en ze kunnen gedood worden, zoals met mijn familie, en vrienden/bekenden is gebeurd, toen ze overgenomen werden. Maar alles wat nu om mij heen gebeurt, is niet echt meer. Het is allemaal bedoeld om mij iets duidelijk te maken, om mij iets te leren. Al die overgenomen mensen, op YouTube, Facebook, mijn buren, mijn vrienden/bekenden: allemaal zijn ze met elkaar verbonden en ze rollen voor mij de rode loper uit om er overheen te lopen en mijn taak te doen, alsof ik met niemand meer rekening hoef te houden. Als er één iemand iets zegt wat opvalt, dan duikt het daarna 20x op bij totaal andere mensen. Soms gaat het over welk besturingssysteem iemand gebruikt op de computer waarop ze hun tutorials maken (het zijn allemaal Mac’s). Of de lettertypes die ze gebruiken (altijd Poppins), die dan bij 20 mensen hetzelfde is. Alsof ze elkaar allemaal nadoen, onafhankelijk van elkaar. Maar de vraag is of ze wel zo onafhankelijk zijn, of ze gewoon een verlengstuk van mijn geest zijn, een soort reflectie, die doorwerkt in alle overgenomen mensen. Zodat ik het zeker te weten ga zien, en me dan weer verbaas over de voorspelbaarheid van de wereld om mij heen. Solipsisme is niet waar, maar het kan waar lijken, als er veel mensen om je heen overgenomen worden. En dat is ook het gevaar van deze Antichristus-entiteiten die mensen overnemen. Dat ze je verleiden tot groot egoïsme. Dat je met niemand meer rekening houdt of dat je met niemand meer het contact aangaat of dat je denkt dat het toch allemaal geen zin meer heeft. Die laatste twee dingen, daar heb ik ook last van. Op Facebook verscheen een tekstje, dat ik er maar aan moet wennen dat het waarschijnlijk geen goed einde gaat hebben. Verder zag ik een tekstje dat zei: “Incoming sting”, wat kan wijzen op de schorpioenensteek waarmee mensen worden overgenomen, die niet fysiek is, maar wellicht zich in de geestelijke wereld achter deze werkelijkheid afspeelt. Misschien was het een waarschuwing. En tot nu toe is gebleken dat zulke dingen mij wel activeren. Al is het tegenwoordig helaas niet meer voor lang.
