Laten we eens naar het volgende vers uit de Bijbel kijken:
Mattheüs 19:12
“Want er zijn ontmanden die uit de moederschoot zo geboren zijn; en er zijn ontmanden die door de mensen ontmand zijn; en er zijn ontmanden die zichzelf ontmand hebben om het Koninkrijk der hemelen. Wie dit vatten kan, laat die het vatten.”
In het Engels gaat het over ‘eunuchs’, wat sommige mensen wel ‘onzijdigen’ noemen. In het Nederland praten we over ‘ontmande mensen’. Ik kan precies zeggen wat dit betekent, omdat ik zelf ook ontmand ben, psychologisch, niet fysiek.
Voor een jongen is het belangrijk dat hij op een gegeven moment als jong mens zich in de buurt van z’n vader gaat begeven. Hierdoor kan hij de moeder loslaten en leren om man te zijn, volgens het voorbeeld van z’n vader, en later z’n eigen peer group. Hij kan dan z’n driften naar vrouwen richten, zodat hij een heteroseksuele relatie aan kan gaan met een vrouw, om zich uiteindelijk te kunnen voortplanten. Maar als de driften die hij richt naar vrouwen structureel afgekeurd worden door de vader, omdat de moeder bijvoorbeeld niet bestand is tegen de boosheid van de jongen, dan gebeurt er iets aparts. De jongen wordt ontmand, en dit is precies wat er met mij gebeurd is. Je gaat je als het ware identificeren met de vrouw. Er vindt een omkering plaats tussen het subject (Jij) en het object met wie je je wilt verbinden (de vrouw), en daardoor word je dat object. Als dit ook nog eens veel te vroeg in je leven gebeurt, waardoor het traumatisch is, zul je je altijd willen verzetten tegen hetgeen je is aangedaan. Dit uitte zich in een wens om vrouwen te bezitten als het ware, en niks met mannen te maken willen hebben. Ik had daar bij last van autogynefilie, het opgewonden worden als je je inbeeldt dat je een vrouwenlichaam hebt. Terwijl ik eigenlijk niks liever wilde dan me weer man voelen, zoals ik deed toen ik uit mijn eerste klinische therapie kwam, (toen identificeerde ik me met mannen, maar daar had ik wel m’n agressie voor nodig). Deze toestand met autogynefilie was dus een verkeerd gerichte vorm van heteroseksualiteit. In de loop van de jaren is mijn vermogen om opgewonden te raken steeds verder afgenomen (een gevolg van mijn trauma), en heb ik mijn wens om vrouwen te bezitten langzaam steeds verder afgeleerd, hoe volwassener ik werd. Mijn relaties met vrouwen zouden van ‘lesbische’ aard zijn, zoals mijn psycholoog me voorhield. Hier ben ik ontzettend woest om geweest, want het was niet wat ik wilde. Het werd me aangedaan, ik had er geen controle over. Dus ik pas in de categorie van ‘ontmanden die door de mensen ontmand zijn’, als we nog even terugkijken naar die Bijbeltekst.
Ontmand zijn is dus niet hetzelfde als homoseksualiteit. Niet iedere ontmande is homoseksueel, en niet iedere homoseksueel is ontmand. Dat ik ontmand werd, zorgde ervoor dat mijn seksualiteit veranderde, iets waar ik grote moeite mee had. Want bij mij was de ontmanning traumatisch, en dat hoeft niet altijd zo te zijn. Het draait allemaal om hoeveel afkeuring je over je heen hebt gehad in je jeugd. En of je genoeg reserves had om dit te kunnen handlen. Ik kreeg op veel te jonge leeftijd al agressie en afkeuring over me heen. En dat structureel m’n hele jeugd. Dus vandaar dat ik me er ook zo tegen verzet heb. Nu ik me eindelijk neergelegd heb bij de ontmanning, heb ik geen last meer van autogynefilie. Nu kies ik zelf naar wie ik m’n gevoelens richt. Ik voel me geen man, maar ook geen vrouw. Ik ben gewoon mezelf en dat is goed en ik heb niemands goedkeuring daarvoor nodig.
Hetzelfde wil ik meegeven aan homoseksuele mannen of lesbische vrouwen die goedkeuring eisen voor hun gevoelens. Het is zeer onvolwassen om dit te eisen van anderen. In het ideale geval neem je verantwoordelijkheid voor je eigen gevoelens, ook voor je seksuele gevoelens. Je kunt zeggen: “Homo zijn is geen keuze,” en slaaf van deze instincten zijn. Maar je kunt ook achter je gevoelens gaan staan, en zeggen: “Dit kies ik!” en begrijpen waar het vandaan komt. Niet iedereen heeft inzicht in de invloeden die op hen hebben gestaan in de jeugd. Ik heb dit wel, dankzij enkele jaren van therapie. In het ideale geval bepaal je gewoon zelf naar wie je je gevoelens richt en is het wel degelijk een keuze.
Als je begrijpt dat mensen dus invloed hebben op de ontwikkeling van de seksuele identiteit in hun kinderen hun latere leven, dan ga je beseffen dat het niet handig is om je zoon bijvoorbeeld als een meisje op te voeden, en hem niet jongen te mogen laten zijn. Zoals ik al vaker heb gezegd, is de wereld voor een kind hartstikke zwart-wit, en dienen ze dus duidelijk het fysieke én het psychologische verschil tussen mannen en vrouwen te leren kennen. Het is dus belangrijk dat je je kind voorhoudt hoe je man moet zijn en hoe je vrouw moet zijn. Het probleem is dat iedereen daar z’n eigen invulling van heeft, en dat maakt het moeilijk. Sommige denken dat het om bepaalde uiterlijkheden gaat zoals kleding of make-up, sommigen denken dat het om bepaald speelgoed gaat, maar het draait dus uiteindelijk maar om één ding: dat je als jongen niet verhinderd wordt om je moeder los te laten, want dit is per se nodig om je man te kunnen voelen. Je kunt pas iemand loslaten als je negatieve gevoelens er mogen zijn naar die persoon. Dus als je als vader je zoon tekeer ziet gaan naar z’n moeder, keur z’n gevoel dan niet af. Maar probeer de conversatie aan te gaan waarom hij boos is. Als het op zeer jonge leeftijd gebeurt is dat natuurlijk moeilijk, maar juist op jonge leeftijd moet je kind niks met afkeuring te maken krijgen. Je bent zoveel machtiger dan je kind, en een kleine time-out is soms al genoeg of streng toespreken met de woorden “Ik zie dat je boos bent, maar ik wil wel dat je nu naar me luistert.” Doordat het kind gezien wordt, laat je hem weten dat het goed is dat hij negatieve gevoelens naar je heeft en dat er dan niks ergs gebeurt. Dit zijn essentiële dingen voor de ontwikkeling van je kind z’n seksuele identiteit, later in het leven. Want de negatieve gevoelens uit de kindertijd, zijn niks anders dan driften en hoe daar door je ouders mee om wordt gegaan, staat model voor hoe je de interactie aangaat met je geliefde in je latere leven, en de opwinding die daar mee gepaard gaat.
Er zijn ook ontmanden die uit de moederschoot zo geboren zijn, zoals de Bijbeltekst zegt. Dit zijn vermoedelijk mensen die al vanaf jongs af aan controle hebben over hun driften, en waarbij dit niet per se veroorzaakt is door afkeuring, zoals bij de ontmanden die door de mens zijn ontmand.
De derde vorm van ontmanning, is het vrijwillig jezelf ontmannen. Deze mensen willen de weg van Christus volgen, en willen zich niet laten leiden door de lusten van het vlees, en willen zich richten op waarvoor ze hier op Aarde zijn gekomen, om het Grote Werk te doen. Het getuigt van ontzettende kracht, en van geestelijke volwassenheid om deze weg vrijwillig te lopen, en je te ontdoen van alle immorele impulsen in jezelf. Want dit is wat de Bijbel bedoelt met het begrip ‘ontmand’. Denk aan Openbaring 14:4-5 over de 144.000:
“Dezen zijn het, die met vrouwen niet bevlekt zijn, want zij zijn maagden; dezen zijn het, die het Lam volgen, waar Het ook heengaat; dezen zijn gekocht uit de mensen, tot eerstelingen Gode en het Lam.
En in hun mond is geen bedrog gevonden; want zij zijn onberispelijk voor den troon van God.”
Over maagden wordt vaak gedaan alsof het heilige boontjes zijn, zwakkelingen die geen partner kunnen ‘scoren’, maar je kunt er ook vrijwillig voor kiezen, om celibatair te leven. Hier zit juist enorme kracht in. Het is een ander soort kracht, dan de mensen tonen die met jan en alleman in bed duiken. Sommige mensen noemen dát een talent. Ik zeg dat dat de makkelijkste weg is om te doen, vooral als je er een beetje fatsoenlijk uit ziet of een vlotte babbel hebt. Sommige mensen hebben zich geperfectioneerd in het liefdesspel en de verleiding. Het internet staat vol met coaches die je de beste manipulatietechnieken leren om zo veel mogelijk vrouwen te scoren. Het is absolute rotzooi waar ik niks meer mee te maken wil hebben.
