Ik ben die mensen zo zat. Die mensen die beweren spiritueel of van God te zijn, maar je gewoon negeren als je probeert contact met hen op te nemen door hen een vriendelijk berichtje te sturen. Het is een gigantisch patroon dat mensen mij negeren. Ze denken waarschijnlijk dat ik de vijand ben, of dat ik een kwaadaardig persoon ben, omdat ik soms oordeel over het gedrag van mensen, alsof mijn oordeel op de een of andere manier een uiting is van een gebrek aan begrip. Nee, het is een bewuste keuze om soms te oordelen. Er is een andere kant van mij die tegelijkertijd begrijpt, maar ik kies ervoor om het niet op elk moment te laten zien, omdat ik denk dat mensen volwassen genoeg zijn om er mee om te gaan. Maar in werkelijkheid zijn ze dat niet, en daarom ben ik zo terughoudend in het echte leven en verstop ik m’n echte mening vaak. Het is doodvermoeiend. Maar deze zogenaamde spirituele mensen, ze hebben geen idee wat echte spiritualiteit is. Deze mensen lijken altijd te denken dat je goed en kwaad moet mengen. Of ze denken dat het gaat om liefde en licht, ver wegblijven van het kwaad, eeuwige vrede of oneindige expansie. Namaste zeggen ze dan! Nee, hou je mond! Ik heb genoeg van je onzin. Ik houd van elk wezen op deze planeet, en dat is precies de reden dat ik je de waarheid vertel. Dat kan hard zijn, maar ik zal op geen enkele manier je verlangen naar goedkeuring, liefde, acceptatie, mooie woorden of wat dan ook bevredigen. Er zijn ongelukkige mensen op deze planeet, die dat veel meer nodig hebben dan jij.
Non-dualisme zonder dualisme is niets! Het is eindeloos nadenken over hoe spiritueel je bent, met diepe zuchten ertussen. En tussen die zuchten door, eindeloos klagen (zonder het ‘klagen’ te noemen natuurlijk) over hoe het benoemen van dingen zo niet-non-dualistisch is, en daarmee obsessief de standpunten van andere mensen overstijgen en neerkijken op mensen die een ongelukkig leven hebben of in dualiteit leven, alsof het altijd hun eigen schuld is. Het is verachtelijk. Het is de absolute ontkenning van de aanwezigheid van het kwaad op deze wereld. Het is alsof het kwaad niet meer bestaat voor deze mensen, want ze hebben het naar eigen zeggen overwonnen, of hebben het gewoon nog nooit meegemaakt. Het is het toppunt van egoïsme. Neerkijken op mensen die ernstige psychiatrische ziekten hebben, of die op straat leven, of die andere vreselijke ziekten hebben, alsof ze niet van liefde en licht in hun leven zijn geweest en daar dus een welverdiende straf voor hebben gekregen, is eerlijk gezegd verachtelijk en vreselijk misleidend. Ja, ziekten zijn aanwezig om je dichter of terug bij God te brengen, maar we moeten compassie hebben met de ongelukkigen. Zij van alle mensen, hebben je aandacht of liefde het meest nodig, niet die neppe ‘spirituele mensen’ die denken dat ze de grote prijs hebben gewonnen en denken dat ze boven iedereen staan. Mensen overspoelen deze mensen (hun idolen) meestal met eindeloze positieve aandacht, als de gieren die ze zijn. Ik heb die shit niet nodig. Ik zal hoe dan ook het juiste doen, ook zonder dat soort aandacht.
Als je jezelf en de wereld kent, zul je voortdurend kunnen schakelen tussen het benoemen van dingen (wat in wezen dualistisch is) en het overstijgen hiervan (wat non-dualistisch is), maar het ene is niets zonder het andere. De christelijke drie-eenheid is waar non-dualiteit en dualiteit elkaar ontmoeten en de handen ineen slaan. De polariteiten van goed en kwaad moeten niet worden gemixt. Ze moeten gescheiden worden gehouden in je geest, het kwaad in de lagere chakra’s en het goede in de hogere chakra’s, waarbij het hart ze in evenwicht houdt. Maar je moet eerst de kennis van het kwaad maximaliseren, door zo negatief mogelijk te worden (blackening in alchemie) en dan toe werken naar deze gebalanceerde toestand. Deze negatieve staat kan extreem ‘goed’ of extreem ‘slecht’ zijn. Wanneer je extreem ‘goed’ bent, accepteer je alles en grijp je niet in wanneer je geconfronteerd wordt met het echte kwaad, en dit is op zich al een negatieve staat. Wanneer je extreem ‘slecht’ bent, blaas je jezelf op met agressie. Op deze manier zul je het kwaad leren kennen. Vanuit elk van deze uitersten zul je met behulp van hoe mensen op je reageren (dit dient als katalysator), je weg vinden naar de moreel evenwichtige staat (wat het proces is dat whitening in alchemie heet). Bij voorkeur zijn deze mensen je tegenpolen. Zonder de twee polariteiten samen te voegen, zuiver jezelf dan van het tweezijdige kwaad, zonder de essentie van deze extreme toestanden te onderdrukken. Ik zal dit nog vaak herhalen, want ik wil dat de mensen het goed begrijpen. Dit gaat niet over het mengen of samenvoegen van goed en kwaad, het gaat over het zien van deze wereld zoals hij is, jezelf zuiveren van het tweezijdige kwaad (dualiteit) zonder de essentie of kennis van dit dualisme te verliezen. Zoals ik al zei, bij non-dualiteit zonder dualiteit verdwijn je in het niets. Het is het ontkennen dat je eigen wortels in de dualiteit liggen. Dualiteit is wat je in je kindertijd gebruikte om de wereld te leren kennen. Dit is een essentieel onderdeel van je identiteit. Deze non-duale mensen zien het dualisme alleen als iets van anderen en kijken neer op iedereen die in het dualisme zit alsof ze het niet begrijpen. Ze ontkennen het bestaan van het kwaad alsof het niet echt is (omdat zij (de gelukkigen) het overstijgen) en laten het daarom bestaan zonder er ook maar iets aan te doen. Want meestal zijn ze te druk bezig met zwaar ademen en mediteren in hun satijnen gewaden.
Het mysterie van het kwaad is zeer ingewikkeld. Zoals je inmiddels weet, als je mijn andere artikelen hebt gelezen, praat ik veel over Lucifer, Satan en de Antichristus, in navolging van de werken van Rudolf Steiner, die ze Lucifer, Ahriman en de Asuras noemt. Lucifer kan men kwaadaardig noemen, Satan is nog kwaadaardiger en de Antichristus is het kwaadaardigst. Maar deze drie principes of krachten moeten één voor één worden toegediend, als je er klaar voor bent. Ze hebben zowel een zachte als een harde leermeester in zich. Als je niet luistert naar je moeder die je waarschuwt voor het hete fornuis, en je raakt het nog steeds aan, dan verbrand je. Hoewel het je kan schaden, kun je dat niet kwaad noemen, nee, dat IS gewoon. Welnu, Lucifer is expansie of het effect van onkritische liefde, en Satan is compressie of het effect van kritische woede. Je moet beide principes integreren. Lucifer kan worden overwonnen met moraal. Satan kan overwonnen worden met begrip. Als je beide krachten overwonnen hebt, ben je het doelwit van de Antichristus. De noodzakelijke remedie voor de Antichristus is het ervaren van afkeuring van je boosheid, die de zachte leermeester van de Antichristus is, en het nog meer samenpersen van je kern, waarbij je lagen van het ego achterlaat. Als je niet naar deze afkeuring luistert, word je onderwerp van de harde leermeester van de Antichristus, die de totale vernietiging van jezelf is. Je bewustzijn zal dan worden overgenomen. Je zou dus kunnen zeggen dat alleen de harde leermeester van de derde kwade kracht (de Antichristus) echt kwaadaardig is op zich. Lucifer en Satan zijn alleen maar kwaad voor de onontwikkelde geest, hoewel de vreselijke gevolgen die de harde leermeesters van hen kunnen veroorzaken zeker echt zijn.
Kortom, mensen kunnen deze 3 kwade krachten die op de mensheid werken, gebruiken om hun eigen bewustzijn te ontwikkelen, dus ze zijn wat dat betreft niet alleen kwaadaardig. Het echte kwaad, en ik heb het al vaak gezegd, is dan eigenlijk wanneer deze zachte en harde lessen, op de verkeerde plaats en op het verkeerde moment worden toegediend. Als een jong kind bijvoorbeeld structureel de destructieve woede van een van zijn ouders ervaart, terwijl hij alleen maar klaar is voor hun kritische niet-destructieve woede, dan is dit een vreselijke vergissing die men echt kwaad kan noemen, want het zal een vreselijk effect hebben op het kind, dat hij nooit echt in staat zal zijn om te overwinnen. En dat is mij overkomen. Maar het heeft me geleerd dat het kwaad zeker echt is. Een kind is nooit schuldig aan de o ngelukkige structurele fouten die zijn ouders (van wie hij onvoorwaardelijk houdt) soms maken. Vertrouw dus niet op deze solipsistische mensen, die denken dat er geen objectieve realiteit is en denken dat alles een illusie is in de ene geest die bestaat: hun eigen egoïstische geest…
Als je vragen hebt, stuur me dan gerust een privé-bericht via de Contactpagina op deze website. Dank je voor je aandacht.
