Vandaag was ik weer bij m’n ouders en m’n zus was er ook. Tijdens het eten werd er door mijn ouders en zus verschillende keren opmerkingen gemaakt over de dood. De laatste opmerking van m’n zus was toen ze het over sporten had, dat cardio zoveel energie kostte: “Ja, dan ben je echt in 6 minuten dood!” Ik betrok het op mezelf, en zei: “Beter dat het maar 1 minuut duurt voordat een mens dood is!” Toen zei m’n zus met een grijns: “Nee, dat lukt mij niet hoor!” En we deelden vernietigende blikken naar elkaar uit, wetend van elkaar dat we ‘het’ weten. Zoals ik al eerder zei in één van m’n Youtube video’s, ben ik er van overtuigd dat mijn ouders en zus overgenomen zijn. Ze hebben gewoon op sommige momenten een nare energie gekregen, al gedragen ze zich ongeveer zoals mijn ouders en zus zich altijd gedragen hebben, maar de nonverbale boodschappen die ze overdragen, zijn van tijd tot tijd giftig. Ik heb al eerder verteld over de draken die onschuldige mensen met een soort giftige beet vergiftigen, en het drakenbewustzijn neemt het bewustzijn van de betreffende persoon dan over. Of het echt zo gebeurt in de realiteit, weet ik niet zeker, maar ik houd alle opties open, ook omdat er veel informatie op internet staat, waarvan de meeste mensen het bestaan niet eens weten of willen weten. Het kan ook zijn dat ze je willen doen laten geloven dat het via een drakenbeet gebeurt, om je juist te spiegelen in waar je bang voor bent. Maar ik voelde totaal geen angst toen m’n zus dit zei.
Ook denk ik soms nog aan het filmpje The Alien Invasion van Bill Donahue, waarin hij vertelt dat de aliens in mensengedaante een uitnodiging doen naar jou, en als jij daar dan op ingaat, dat ze je dan te pakken nemen. Ik heb één keer een uitnodiging van een kennis gehad om bij haar op bezoek te komen, maar zij heeft een heel giftige energie, en ze dwong me als het ware om op die uitnodiging in te gaan, en ik mocht niet aan bepaalde andere mensen vertellen dat ik bij haar was, zei ze. Het voelde niet goed, en ik heb er expres iets tussen laten komen, want ik vertrouw haar voor geen cent, zoals ik meerdere mensen in mijn omgeving op het moment niet vertrouw, door dingen die zijn gebeurd. Ik heb dan gewoon een gut feeling dat ik misleid, gemanipuleerd, gedwongen wordt, of dat er iets ander mis is, of gaat gebeuren.
Ik heb ook verschillende keren in mijn slaap het gevoel gehad, dat ik zo’n uitnodiging als die Bill Donahue beschrijft, kreeg om mezelf te laten overnemen, (als in het walk-in fenomeen, waarbij een moegestreden mens kiest om zijn lichaam te verlaten, waarop een andere entiteit dan het lichaam overneemt vanuit de spirituele dimensie). Ik schrik dan altijd wakker met één grote grens die vanuit m’n tenen komt: “Nee, dat wil ik niet! Rot op!” Dus ik sluit niet uit dat het misschien zonder een fysieke drakenbeet gebeurt, maar gewoon op momenten dat je wat minder oplet of wat minder wakker bent, bijvoorbeeld in je slaap. Maar ik ga me op geen enkele manier daar aan overgeven.
De vampierenmythe komt voort uit de mogelijke realiteit, of mogelijk de realiteit die ze je willen laten doen geloven, van deze drakenbeten, waarbij de vampier een mens bijt die vervolgens ook in een vampier verandert. Ook de weerwolfmythes komen van de wolven-aliens (ook in mensengedaante) die wellicht ook mensen doden. Ik ben met afschuw vervuld, als ik denk aan dat het echt met een fysieke soort gifbeet gebeurt die je binnen 6 minuten verlamt en doodt, en dat ze zo mijn zus en ouders hebben overgenomen, en de vele andere mensen in mijn omgeving, die leugenachtig gedrag hebben laten zien, en bepaalde hintende opmerkingen maken. Wat dat betreft pik ik ze er feilloos uit! Uit de weg ga ik ze niet. Ze doen ontzettend aardig tegen me, maar de energie erachter is verkeerd, en ze negeren compleet mijn moeilijkheden met deze gedachten, en de realiteit daarachter. Het wordt kapotgenegeerd. En ik richt me dan ook in veel gevallen op wat aardsere dingen, ook omdat ik het anders niet volhoud. Maar als ik aan mijn familie denk en vooral m’n tweelingzus en me afvraag waar ze nu zijn, terwijl ze recht voor me zitten, dan doet dat zo ongelooflijk veel pijn, dat ik niet anders kan dan het te delen met wie het dan ook wil lezen of aanzien.
Op een moment dat ik zeer veel verdriet had over de situatie en bad om een teken van m’n familie dat ze mij zien, kreeg ik de impuls om op m’n telefoon te kijken, en de klok gaf aan: 1:43. Het urban dictionary geeft aan dat dit een cryptische manier is om te zeggen: “I love you” (zoek maar op) en je zult begrijpen dat de tranen rijkelijk vloeiden, en op één dag werd ik toen ik het zwaar had constant met 143 geconfronteerd. En op een ander moment dat ik het zwaar had, vlak na de stroom van 143-en, en ik weer om een teken vroeg en nadat ik in slaap viel wakker schrok en op de klok keek, stond er 23:45, wat in het urban dictionary voor “I love you, bro, no homo” staat. Het voelde op dat moment echt alsof m’n vader dat tegen mij zei.
De meeste mensen zullen dit maar onzin vinden, maar voor mij waren het heel betekenisvolle momenten. Misschien heb ik het volledig mis, maar mijn gut feeling zegt dat ik gelijk heb dat de situatie zo is, als die is. Mijn moeder zei vroeger al eens dat niemand mij voor de gek kan houden, als kind al niet, en dat ik altijd door heb wanneer mensen tegen me liegen, of iets om een bepaalde reden tegen me zeggen. En ik ben er helaas achtergekomen dat het leven op Aarde helaas één grote leugen en dat niets is wat het lijkt! Maar ik zal het hoe dan ook nemen zoals het komt…
Ik dank iedereen die me ondanks mijn zware en bizarre gedachten steunt. Dat doet me ontzettend goed!
