Door de constante aanmoediging van de Antichristus-entiteiten om me heen (die dus al jaren een Luciferische rol aanamen), ging ik dus steeds meer m’n boosheid in het contact gooien, ook al was ik heel bang dat ze mij gingen vermoorden als ik dat een keer live zou doen. De keren dat ik de dreiging van deze entiteiten in acht had genomen en me uit had gesproken via mijn website, en niet recht in hun gezicht, hadden me gered. Maar nu kreeg ik dus steeds meer lef om het ook in hun gezichten te uiten. Maar het was nog heel ruw. En juist deze ruwheid zorgde ervoor dat ze mensen in de buitenwereld openlijk gingen beschadigen. Voor dat het zou omklappen en ik het meer beheerst ging beleven, gebeurden er verschillende dingen in mijn omgeving die zeker te weten ook met mij te maken hadden. Indirect. In ieder geval was het de bedoeling dat ik ze zag gebeuren:
Een buurman van m’n zus werd in elkaar geslagen, terwijl hij in z’n eigen huis was, en een man en een vrouw die in z’n huis aanwezig waren, werden ook volledig bewerkt. De vrouw overleed als gevolg van haar verwondingen. M’n zus had de buurman horen kreunen, en had de hulpdiensten gebeld. (Zie mijn artikel Geweldsdelict bij buren van overgenomen zus). Ik wist gewoon zeker dat er overgenomen mensen in het spel waren en dat er meer achter zat. Het gebeurde ook precies op Pinksteren, het moment dat de Heilige Geest over het volk wordt uitgestort. Dat het op dat moment wellicht was om de buurman tot inkeer te laten komen, maar ook dat het een manier was om mij en wellicht ook andere mensen in de buurt, af te schrikken, zodat zij nog verder naar binnen keren, want dat is steeds de bedoeling. Een paar weken na deze vreselijke gebeurtenissen werd mijn overgenomen zus aangereden en was haar auto total-loss. (Zie mijn artikel Overgenomen zus krijgt aanrijding! Geen toeval!). Leed kwam dus ook op het pad van overgenomen mensen, en ik kreeg een ontzettend vaderlijk gevoel over me heen, om iedereen te beschermen, ook overgenomen mensen. Ik bedacht me wederom hoe mensen door het ervaren van leed tot inkeer kunnen komen en dat het noodzakelijk is om in je leven pijn te ervaren, zodat je daarvan kunt leren en groeien. Mijn begrip ging steeds verder doorslaan en ik kon het zo doortrekken dat ik zelfs genocide kon begrijpen. Op een moment dat een volk niet wil leren, en blijft verzanden in dezelfde fouten, dan moet er een harde leermeester zijn die het een halt toeroept. Want als je weet hoe fouten door kunnen worden gegeven van generatie op generatie, dan kun je dat niet zomaar laten gebeuren, als je toeziet op wat er gebeurt op de wereld, zoals een God zou doen. Dan komt het Grote Plan, dat toewerkt naar liefde en vrijheid, in gevaar. Toch voelde het alsof ik kwaad ging goedpraten en dat was het moment dat ik weer wakker werd geschud, en ik ging proberen om weer wat meer stelling te nemen tegen het kwaad. Met de harde leermeesters wilde ik niets te maken hebben, maar ik wilde wel proberen om zoveel mogelijk de zachte leermeester te zijn naar mensen, en ze een kijkje in de keuken te geven van hoe de kwade krachten werken. Want wie naar de zachte leermeesters luistert, krijgt de harde leermeesters echt niet op z’n pad. Dus daarom is het belangrijk dat de zachte leermeesters zo veel mogelijk de ruimte krijgen. Het is dan aan de mensen om dit serieus te nemen of niet, maar bedenk dat er altijd een prijs op staat, als je het niet serieus neemt.
Deze heftige gebeurtenissen waren niet het enige wat gebeurde. Wilde ik echt onafhankelijk en zo sterk mogelijk worden, dan moest ik ook de GGz loslaten. De GGz wist dit natuurlijk en toen het moment aangebroken was dat ik er aan toe was om alleen verder te gaan, lieten ze mijn behandelaar mij opbellen. Hij zei hij dat hij toevallig nét gezien had dat ik hem had genoemd in dat artikel dat ik had geschreven. Hij speelde dat hij heel boos was. En hij zou aangifte doen van smaad als ik het niet offline zou halen. (Zie mijn artikel Behandeling beëindigd na dreiging met aangifte van smaad). De GGz zou hem bij die aangifte steunen en zou zelf ook aangifte doen van smaad. De waarheid mocht dus niet gezegd worden. Hij zei dat het hem kapot zou maken, dat andere mensen ervoor zouden kiezen om zich niet door hem te laten behandelen, en dat ie daardoor inkomsten misliep, en z’n reputatie werd aangetast. Daar zeiken narcisten altijd over als je in het openbaar de waarheid zegt over ze. Maar ja, reputatieschade is een beetje het risico als je bezig bent zoals hij met zulke nefarische praktijken, waarbij je samen met je mede-Antichristus-entiteiten mensen overneemt om invloed uit te oefenen over kwetsbaar bezielde mensen. Toch heb ik z’n naam offline gehaald, want ik was niet sterk genoeg om de druk van een proces te verdragen, dus ik had geen keus, al weet ik dat de juiste weg is om het gewoon te laten staan, en mezelf te verantwoorden in de rechtbank, en de waarheid ook op die manier verder naar buiten te brengen.
Psychisch werd ik door deze heftige gebeurtenissen wel een stuk sterker. Ik kruip niet meer in m’n schulp, en langzaamaan kan ik me met steeds meer zelfvertrouwen uitspreken. Als er dingen gebeuren, schrijf ik meteen een artikel, waarin ik te veel deel over mezelf, dus wat dat betreft ben ik geheel naakt, maar dit beschermt mij ook. Ook al was ik regelmatig boos en ging ik weer ontzettend veel verdriet aan, bleef ik me altijd afvragen: “wat willen ze me hiermee leren?” en dat zorgt ervoor dat ik de moeilijke momenten altijd weer doorkwam.
