Toen ik vandaag mijn overgenomen buurvrouw gedag hoorde zeggen, terwijl ze langs mijn open voordeur liep (ik heb de voordeur in de zomer vaak open voor de koelte), liep ik naar de deur om even te praten. Ze stond inmiddels bij haar eigen voordeur, en kwam naar me toe lopen. Ik sta dan stil, maar ze weet altijd net iets te dichtbij te komen staan, dan dat prettig is. Dus dan zet ik toch een stap opzij of achteruit. Toen we een paar minuten aan het praten waren, gebeurde er iets vreemds. Er was helemaal niks aan de hand, maar opeens voelde ik een vervelende scheut adrenaline door me heen, een soort stroom die door me heen vloeide. Er was totaal geen aanleiding, niet binnenin me, maar ook niet buiten me, dus ik ga er dan van uit dat de aanleiding in de astrale laag was van deze werkelijkheid, die achter de fysieke laag ligt waar wij ons in bevinden. Deze overgenomen mensen of Draken kunnen waarschijnlijk in deze laag kijken, en kunnen invloed uitoefenen op iemand van op afstand. Dat heb ik ook gezien met mijn vader die in één van m’n dromen verscheen om me iets duidelijk te maken, zoals ik in mijn artikel Alweer een update over mijn situatie beschreef. En me iets wat ie net tegen me gezegd had aan de telefoon (voordat ik weer in slaap viel), nog eens extra herhaalde met extra kracht. De meeste mensen nemen dit soort dromen niet serieus, “Het is maar een droom!” zeggen ze dan, maar dat is niet de waarheid. Sommige dromen zijn gewoon verwerkingsdromen, maar andere dromen verbinden je met de spirituele wereld, of met de Engelen/Demonen die zich rond je bevinden in de astrale laag. Maar goed, ik voelde dus, terwijl ik met de buurvrouw aan het praten was, deze adrenaline/spanning ineens door me heen gaan. Een beetje zoals je krijgt als je fysiek bedreigd wordt, of wanneer je als puber met het meisje van je dromen praatte (tja, bij mij ging dat meestal zo). Nu is daar met deze buurvrouw helemaal geen sprake van, maar ja: ik weet wel dat ze overgenomen is. In eerdere artikelen heb ik hier al vaak over geschreven. Ik was ineens op m’n hoede, ik kreeg een lichte aarzeling over me heen en voelde me even niet helemaal 100%, en heb het gesprek dan ook kort daarna afgebroken.
Het is natuurlijk weer gissen wat dit te betekenen heeft. Wat wel opmerkelijk was, was dat ik toen ik bij mijn overgenomen familie was om voetbal te kijken gisteren, mijn familie mij als gekken zaten te spiegelen. En ze vonden het heerlijk! M’n vader was in z’n element, hij genoot er echt van! Volgens mij voelde hij zich supergoed om dat te doen, iets wat natuurlijk heel debiel is. Ze zeiden constant dingen die op mij van toepassing waren. Het ging over ‘kritiek hebben op een ander’ (waarschijnlijk naar aanleiding van m’n artikel over Martin Vrijland). Het ging over ‘de rem er op zetten’ (misschien omdat ik al meer dingen heb gepost de afgelopen dagen, en ik mezelf ook in m’n element voel), maar ik begon te merken dat ik me niet liet kennen, en dat de dingen die ík zei, ook zo opgevat kunnen worden dat ze op mijn familie van toepassing waren. Dus er zat een soort lichte wederzijdse strijd in de lucht. Het voelde alsof ik me zelf ook eindelijk kon laten horen zonder angst, maar de momenten dat ze weer iets zeiden wat op mij van toepassing is, irriteerden me flink. Om zelf spiegelend te zijn (wat alleen gebeurt als ik me op m’n gemak voel), hoef ik eigenlijk geen moeite meer te doen, het gaat volledig vanzelf. Dat krijg je, als je jarenlang bewerkt ben door ze. Maar dat is ook precies hun bedoeling, dat je jezelf daar vrij van vecht.
Dus kom nu niet met dat ik de rem er op moet zetten, en kom ook niet met astrale aanvallen, want ik heb jullie ook iets te leren, en het wordt tijd dat jullie naar mij gaan luisteren. Jullie moeten maar de beschaafdheid leren ontwikkelen om me iets met woorden mee te delen op een directe manier, als je iets te zeggen hebt. Al die indirecte manieren van mij iets duidelijk maken, zijn aan interpretatie onderhevig, en ik zal nooit weten wat jullie nu eigenlijk precies bedoelen, anders dan dood en verderf. Dus ik kan daar ook niet langer op in gaan, of het ook maar enigszins serieus nemen. Als jullie me willen vermoorden, doen jullie het toch wel. Ik ben geen Luciferische of Satanische entiteit die niet terug praat naar jullie en precies doet wat jullie zeggen. Ik heb m’n eigen ruimte die ik inneem en m’n eigen overwegingen. Wil je daar over in gesprek, dan kan dat. Maar dan gebruik je gewoon net als ieder ander je mond, en argumenten. Want ik ben het spuugzat om jullie slaafje te zijn! Dat flik je niet bij mij, en dat flik je zeker niet bij al die anderen!
Ik zal jullie een verhaal vertellen. Als we vroeger toen ik klein was aan de eettafel zaten, en m’n vader behandelde mijn tweelingzus niet eerlijk, (wat me aan de momenten liet denken dat hij m’n zus sloeg), dan werd ik erg boos op hem. Mijn familie begreep er dan meestal niks van, en mijn vader preekte dan tegen mij (zonder ook maar mijn boosheid te zien), dat ik moest ‘praten’, het liefst op een volwassen manier, en dan ook nog eens zonder lading. Tenminste, dat is waar het op neer kwam. Om dat te bereiken, liet hij met klappen in m’n gezicht zien elke keer dat ik boos was hoe goed hij zelf kon praten. Wie was het kind? En wie was de volwassene? Hij sloeg al mijn kracht naar binnen en mijn zelfvertrouwen was totaal kapot. Ik heb niet normaal geleden als gevolg hiervan, en nog steeds. Op een gegeven moment verdedigde ik mezelf als een kleine volwassene naar mijn vader, door te PRATEN, met de woorden: “Ja, ga maar weer slaan…”
Zo doen jullie me in jullie Antichristus-modus echt denken aan dit gedrag van mijn vader. Jullie willen dat ik nooit boos ben, altijd doe wat jullie zeggen, jullie altijd in onvoorwaardelijke liefde omarm, pas dan krijg ik liefde van jullie. Krijg je dat niet, dan worden jullie gewelddadig. Bij mij komt dat binnen als een ontzettende smerige manier van liefde en ontzettend invasief. Ik ben geen ding! Ik ben geen speelbal, waar je maar mee kunt blijven spelen, me iedere keer een andere kant op sturend, me iedere keer tegenhoudend en remmend, zonder dat je het op een gegeven moment terugkrijgt! Ik wil vrijheid! Ik wil eigen autonomie! En ik wil dat jullie JEZELF in de spiegel bekijken, in plaats van mij. Ik heb een gruwelijke hekel aan dat soort hypocrisie. Jullie hebben iedereen in m’n omgeving vermoord, en dan durven jullie mij te zeggen dat ik niet liefdevol genoeg ben! Are you fucking kidding me? Jullie maken jezelf vast wijs dat je het uit liefde hebt gedaan. De kronkel in jullie geesten, is niet te volgen!
Ik kreeg een reactie in mijn mailbox van iemand die zich Jeannie Clarke noemde (J.C. = Jezus Christus), waarop ik vroeg of ze een ‘genie’ was (een Djinn entiteit, een andere naam voor Antichristus entiteiten), waarop ze bevestigend antwoordde. Dus dan weet je weer zeker dat je met een overgenomen iemand te maken hebt. Ze deed alsof ze alle Christus-geactiveerde mensen die ze kon vinden, benaderde. Dat ze al haar websites uit de lucht hadden gehaald. Dat ze een targeted individual was en dat we met z’n allen zouden blijven volhouden, tegenover deze vreselijke machten. Ze geloofde haar verhaal volgens mij zelf, en dat terwijl ze gewoon aan het liegen was! Maar volgens haar was van een hoge vibratie zijn essentieel om te overleven. Ik moest me vullen met liefde en deze zo ver mogelijk naar m’n omgeving sturen, om iedereen te beschermen. En met ‘liefde’ bedoelde ze natuurlijk de hoge-vibratie liefde, die naar mijn idee totaal geen verandering bewerkstelligt in negatieve entiteiten om je heen omdat het ze volledig met rust laat, maar nee, volgens haar zou het het hele systeem SHOCKEN! Want volgens haar (en de vele andere mensen die haar voor zijn gegaan in mijn mailbox) kunnen wezens met lage vibratie hier niet tegen, en rennen ze dan weg van je, iets wat ik zelf natuurlijk ook wel eens gezegd heb. Maar ik ka n het ook omdraaien. Laat je mensen die enkel hoog vibreren je lage vibratie zien, dan rennen zij op hun beurt ook van jou weg. Echte liefde is noch van hoge vibratie, noch van lage vibratie. Het is weten wanneer je het ene moet laten zien, en wanneer het andere. Maar de Antichristus-machten zijn een geval apart. Ik vind dat ik behoorlijk wat begrip heb getoond naar ze, de afgelopen tijd. Ik heb beredeneerd wat hun functie is, en ik heb zelfs liefde naar ze getoond, omdat ik hun rol ook herken in mezelf. Maar nu wordt het tijd dat ik ze de andere kant laat zien, en dat is dat ik deze Antichristus-entiteiten aan morele standaarden houd, want dat wordt hoog tijd! Op die manier kan ik mijn omgeving ook beschermen. Althans, dat is mijn manier! Ik vertrouw hierbij volledig op m’n gevoel en m’n hart. Mocht dat betekenen dat mijn einde nabij is, dan heb ik daar absoluut dikke bruine SJGIJT aan!!!
Wat mij betreft is dit het begin van het einde van het speelbal zijn! Een mooi moment, als je het mij vraagt. En een mooi moment om iedereen die dit leest wat liefde te sturen!!! Bij deze! En een speciaal woord voor mijn originele vader: Ik houd oneindig veel van je!
