Zoals ik in mijn artikel Weersta de ontmoediging al schreef, krijg ik op Facebook een hoop teksten in mijn feed, steeds onder het kopje ‘Voorgesteld voor jou’, waar ik niet goed raad mee weet, want ik betrek ze allemaal meteen op mezelf en ze worden steeds freakier! Het is duidelijk dat er een zieke geest achter zit die ze op mijn feed zet, want ze zijn allemaal van dezelfde aard. En ik zuig ze allemaal op als een spons, want ik mag er vooral niks van missen. Hier verschillende voorbeelden die me echt boos maken.
“Af en toe bereiken we een punt waar, hoe hard we ook proberen, datgene waar we naartoe werken gewoon niet gaat lukken … en misschien is dat oké, misschien hebben we een reset nodig, een verandering, een nieuwe start, misschien is de strijd al die tijd zo moeilijk geweest vanwege iets simpels als het kiezen van het verkeerde doel om ons op te richten.” Afbeelding.
What the freaking %^@$! Wat bedoelen jullie hiermee? Bedoelen jullie dat mijn werk zinloos is? Dat ik er wel mee kan stoppen, want dat het toch geen zin heeft? Dat ik de verkeerde doelen nastreef? Wat een onzin! Ik zal eerlijk zijn: Ik VOEL m’n doelen niet eens goed meer, dankzij die behandeling die ik mijn hele leven heb gekregen. En toch houd ik vol, en ga ik door! Zit er misschien een beetje dreiging in dat bericht? Krijgen jullie zin om mijn persoonlijkheid uit te gaan proberen? “Misschien hebben we een reset nodig?” Ligt er aan wat jullie onder reset verstaan! Als jullie m’n ziel willen nemen, en dat een reset noemen, dan heb ik dat zeer zeker NIET nodig, en ik ga er ook niet mee akkoord! Ik denk dat jullie degene zijn die een reset nodig hebben.
“Je hart is een prachtige maar beangstigende afgrond en ik sta op de rand en probeer de moed op te brengen om te springen. -spring-” Afbeelding.
Waag het niet om te springen, smeerlap. Ik ben dit soort berichten spuugzat. Het is duidelijk dat ze staan te springen om in me te springen en dat wil ik absoluut niet! Wat een enge vibes.
“Ga naast me zitten en laat me al je herinneringen horen - die momenten die je wilt vergeten en zonsondergangen die je wilt bewaren, ik ben een en al oor.” Afbeelding.
Getverdemme, weer zo’n bericht waar de nepliefde van afdruipt! En weer hetzelfde thema: dat ze niks liever dan in me kruipen en al m’n herinneringen ontvangen. Wat een engnekken.
“Werk rustig aan jezelf. Je hoort een boom nooit groeien, hij groeit gewoon zonder het iemand te vertellen.” Afbeelding.
Ik wil niet kinderachtig doen, maar bomen kunnen niet praten. Als ze konden praten, hadden ze hun groeiervaringen vast graag gedeeld! En als jullie denken dat er enige groei in me zit, dan lijkt dat maar zo. Jullie denken zo krom. Alsof iedereen die jullie destructieve behandeling krijgt, juist groeit. Dat is niet waar. Destructie is destructie. Doe niet of het iets anders is, en of een mens daar van opknapt, want dat is niet waar. Jullie kijken alleen naar de buitenkant. En als je het dan niet meer weet, dan nemen jullie mensen over, zodat je ook de binnenkant weet, al denk ik niet dat je er in het geheel iets van leert. Ik vertel jullie zó ook al de binnenkant, maar jullie weigeren gewoon er genoegen mee te nemen. Jullie denken dat jullie God zijn en kunnen beslissen over leven en dood, en dat geloven jullie ook echt. Iemand heeft jullie dat idee gegeven en het is niet God.
“Laat alle afleidingen uitsterven en voed je focus.” Afbeelding.
De enige afleiding die ik bijna nog heb, zijn die kutberichten van jullie! Voor de rest vind ik dat ik het aardig doe de laatste week, maar ik zal m’n groeiervaring niet delen! Focus werkt als een spier. En die spier kun je trainen, door je kracht er doorheen te laten stromen. En als je die kracht dus niet naar je hoofd kan laten stromen, zul je problemen hebben met focus. Zet te veel druk op iemand, en hij klokt uit. Mijn vader had dit ook, als ik hem probeerde iets uit te leggen en geïrriteerd raakte als hij het niet begreep. Dan klokte hij uit. Komt door narcistische of agressieve ouders, die hun kinderen te vroeg de destructie willen laten voelen, bijvoorbeeld omdat ze denken dat iemand daar van groeit. Maar geef me vooral nóg meer destructie. Ik knap er echt van op! Mafkezen!
“Als je haar in je leven wilt, gedraag je dan ook zo.” Afbeelding.
Ik kan me herinneren dat er een tijd was dat ik de meiden om mij heen nog in m’n leven wilde, en me ook zo gedroeg. Maar toen was het niet goed. Ik moest zo nodig door iedereen die jullie overgenomen hadden, afgewezen worden, totdat ik totaal leeggezogen was, en alles verloor. Het is dezelfde walgelijke manier van behandelen als dat ze in de deeltijdtherapie op me los hebben gelaten. De hele tijd mijn agressie ontkrachten en negeren, en als alles dan diep in m’n lichaam verdwijnt door de te grote druk die op me staat, zeggen ze: “Nu mág je boos zijn!” Kan me nog herinneren dat ik dacht: “Ja, nu hoeft het niet meer, want de weg naar totale destructie en een levenslange gevangenisstraf is getekend!” Ik zag eerder een bericht langskomen, dat zei zoiets als dat ze eerst al het licht in je doven! En dan vragen waarom je licht niet schijnt? Het is van een vuilheid! Hoe durven jullie?!
Blijkbaar denken jullie dat trauma’s zich wel herstellen als je maar hard genoeg op iemand inhakt. Ja, dat geldt soms, maar soms is het trauma te groot. Waarom denk je dat ik opgenomen werd in een kliniek waar mensen komen die nergens anders te helpen zijn? Waarom denk je dat ze de agressie omhoog haalden? Ik weet niet hoe ik het nog duidelijker uit kan leggen. Ik ben het zat om aan al jullie eisen te moeten voldoen!
“Soms moeten dingen gewoon misgaan, zodat je ontwaakt en je op jezelf concentreert.” Afbeelding.
Ik heb gewoon een heel zwak zelfgevoel! Ik vóel mezelf niet goed, met de klemtoon op ‘voel’, maar als jullie denken dat het eerst mis moet gaan, voordat ik mezelf ga voelen, dan snap je niet helemaal dát het al lang is misgegaan. 17 jaar geleden al! Sindsdien is mijn hoofd gevuld met ‘de ander’ en niet met ‘mezelf’ en ben ik tegelijk vervreemd van die ‘ander’. Juist om met een ander bezig te kunnen zijn, moet je eigen gevoel er mogen zijn. Als je eigen gevoel er niet mag zijn, ben je vaak met jezelf bezig, maar niet op de goede manier. Das die ‘prachtige’ paradox weer!
Ik zit nu dit artikel te typen, en meteen vliegen ze weer met vliegtuigjes boven m’n huis. Ze weten precies op alle momenten waar je mee bezig bent en wat je toon is. Als het maar even een beetje boos is, dan protesteren ze weer. In plaats van dat ze naar zichzelf kijken en denken: Tja wel logisch dat ie boos is, willen ze het iedere keer maar weer opnieuw afkeuren. Totdat ik er niet meer gevoelig voor ben. De dreigementen worden dan steeds groter, maar ze zullen nooit zeggen wat ze echt willen. Nee, dat mag je zelf uitzoeken! Leuk spel, toch?
En ze weten precies wat er in je omgaat, omdat ze een soort connectie hebben gelegd met je (waarschijnlijk door entiteiten die in de astrale wereld rond je hangen en je in de gaten houden) en kunnen precies zien wat jij ervaart. Zie mijn artikelen Inloggen op Jesse Musson en Over Susan Reeds ‘The Body Snatchers’. Het enige wat ze nog niet hebben gedaan, is zichzelf de controle geven. Als ze dat doen, dan overlijdt mijn ziel. Maar dat laat ik absoluut niet toe!
Iedere keer dat ik nu afgeleid bent, begint m’n hart hard te kloppen, en gebeuren er allerlei rare dingen in m’n lichaam. Steekjes hier, m’n hart die overslaat, adrenaline, zweten, honger, en ik voel dan dat ze willen zeggen: “Niet goed wat je doet nu!” Ik heb daarnet iets gegeten! Mag het? Of is dat ook een afleiding!? Ik wilde vannacht naar bed gaan, maar m’n ritme is zo dat ik meestal pas in de ochtend ga slapen. Het lijkt wel alsof ze daar hun dreigende invloed op aanpassen, want ik werd me toch een partij zenuwachtig en angstig toen ik aan het wachten was tot ik in slaap viel. Dus toen ben ik maar serieuze dingen gaan doen, tot 8 uur ’s ochtends. Toen ik daarna ging liggen, mocht het wel!
En op zich is die invloed niet zo verkeerd, want het zorgt ervoor dat ik de afleidingen tot een minimum beperk, en zo veel mogelijk met serieuze dingen bezig ben, al proberen ze daarna alles wat ik doe te ontkrachten. Aan de andere kant is die invloed ook heel binnendringend en daar ga ik niet mee akkoord. Het is begonnen toen ik die mail kreeg waarin stond “Do or die!”, (zie mijn artikel En plotseling neemt de druk toe…). Sindsdien hebben ze iets aangepast aan me, waar ik absoluut geen toestemming voor heb gegeven, dus ik snap niet waarom ze menen van wel. Maar zoals ik zeg: ik heb nog nooit zoveel gedaan in één week als afgelopen week, en dat voelt goed, hoezeer ze het ook willen ontkrachten met kutteksten.
Deze maand wordt wellicht een bijzondere. Martin Vrijland voorspelt een tsunami tussen 6 en 18 november, en voorspelt dat de heersende machten de simulatie waar we met z’n allen in zitten, uit gaan zetten op 27 november. Een echte reset dus. Het echte einde van de cyclus. Het is de moeite waard om z’n artikelen te lezen. Lees ook mijn artikel Enkele kanttekeningen bij het recente werk van Martin Vrijland.
Niet toevallig kreeg ik op 27 oktober een bericht van iemand aan wie ik een keer een enorme baal rijst die net over de datum was heb gegeven. Ze is waarschijnlijk nu ook overgenomen en ze bedankte me nogmaals voor de rijst en ze had er naar eigen zeggen heerlijk van gegeten. Die baal rijst had ik besteld, omdat ik bang was dat er oorlog uit zou breken. Dat was nog voor de corona-pLandemie. Later heb ik weer zoiets gekocht, omdat het toch wel handig is om in huis te hebben, mocht de pleuris uitbreken. Maar precies een maand voor de datum die Martin Vrijland voorspelt, een berichtje krijgen over die zak rijst is toevallig. Zouden we zoiets als een baal rijst nodig hebben volgende maand? Of proberen ze me weer bang te krijgen, en is het zaak dat ik nu eindelijk eens wat meer naar mezelf ga luisteren, dan naar al die anderen. Ik gok op het laatste, maar zoals ik al eerder zei: ik heb nogal een zwak zelfgevoel en heb snel het idee dat mensen (vooral overgenomen mensen) boodschappen verstoppen in hun communicatie. En ik betrek dan ook alles op mezelf.
Dus het wordt tijd dat ik al die teksten links laat liggen. Geen Facebook meer. Ik focus me op wat IK wil doen. En mocht het allemaal weer niet goed zijn, dan is dat maar zo!
UPDATE:
En ja hoor, ik ben weer boos geweest en heb mijn boosheid weer aan de ether toevertrouwt, met dit artikel. En dan word ik weer bij m’n verdriet gebracht. Heb dus voor de zoveelste keer zitten janken! En dat luchtte eigenlijk wel weer op, want ik ben weer rustig nu. En ik ga gewoon verder waar ik mee bezig ben, en trek me niks aan van al die rare figuren die aan me lopen te duwen en trekken dat ik me vooral gezond moet gedragen en normaal moet doen. Als het zo makkelijk was, dan had ik het al lang gedaan. Zelfstandig. Zonder hun zogenaamde hulp! Ze weten gewoon niet beter! Mijn tijd komt nog wel!
