Sinds ik een paar dagen geleden weer bij m’n verdriet werd gebracht, keerde de rust weer terug in m’n lichaam. Ik was ongeveer een week lang erg zenuwachtig geweest met veel spanning, alsof ik letterlijk bedreigd werd door één van de Antichristus-entiteiten die waarschijnlijk in de astrale laag van deze werkelijkheid om me heen hangen, en me in de gaten houden. Ik had de instructie “Do or Die” gekregen in een mail van iemand (tenminste: ik nam het als instructie, in plaats van het heel sterk af te wijzen), en het was net alsof die bedreiging werkelijk uitgevoerd werd. Iedere keer wanneer ik even andere dingen aan het doen was, zoals eten of slapen, werd ik stikzenuwachtig en liep de spanning hoog op in m’n lichaam. Toen ik vervolgens via Facebook (zie mijn vorige artikel) het commentaar kreeg wat er op neerkwam dat mijn werk zinloos was, en nog meer dingen die me hard met m’n kwetsbaarheid en met m’n angsten confronteerden, jankte ik alles weer uit. Sinds dat moment werd de ‘vloek’ die er over mij lag weer enigszins lichter gemaakt, en was ik weer wat vrijer. Vrij om af en toe met andere dingen bezig te zijn. Vrij om op bezoek te gaan bij mensen. Vrij om te eten. Vrij om te slapen. Ik word dan ook niet langer zenuwachtig. Toch kies ik er weer opnieuw voor om me op mijn werk te richten. Want het is mijn verantwoordelijkheid om iets achter te laten. Vanavond zijn de zenuwen weer erger dan dat ze vanmiddag waren, dus dat betekent: aan het werk, iets nuttigs doen! En ook al vinden deze Antichristus-entiteiten wat ik ga zeggen in dit artikel waarschijnlijk totaal niet nuttig, is het voor mij belangrijk om het kwijt te kunnen. Onder het mom van terugvechten, zoals in één van die tekstjes op Facebook stond. Deze Antichristus-entiteiten denken dan: nee, niet terugvechten tegen ons, terugvechten tegen die mensen die je zo kwaad hebben gedaan. Wij zijn goed voor jou!!! Please Jesse, houd van ons!
Wat ik vooral merk de laatste tijd is dat met zulke opstandige gedachten meteen wordt afgerekend door deze Antichristus-entiteiten. Meestal als ik zulke gedachten heb, vliegt er een vliegtuigje over. Of m’n oog valt op een confronterende tekst op YouTube, Facebook of Twitter. Soms posten mensen zelfs filmpjes die me keihard confronteren dan. Soms is het zo toevallig dat ik vermoed dat ze elkaar ingelicht hebben over mijn innerlijke staat, want ik weet zeker dat ze mijn innerlijke staat te allen tijde kunnen aflezen, dus weer in deze voor ons onzichtbare astrale laag, of één van de andere spirituele lagen. Maar het kan ook zo zijn dat mensen onbewust met hun woorden andere mensen confronteren omdat zij bijvoorbeeld meer gepolariseerd zijn naar de uitersten van Lucifer en Satan, waardoor zij deze entiteiten door zich heen laten stromen en zich laten beïnvloeden door de onzichtbare wereld, waarin alles ook echt met elkaar in contact staat. Vandaar dat ik het dan heb over hele netwerken van onzichtbare entiteiten. Toch denk ik dat het bij het Luciferische en Satanische kwaad het vaak om onbewuste beïnvloeding gaat, maar dat het bij de Antichristus-entiteiten juist om bewuste beïnvloeding gaat omdat dat door dit soort onzichtbare entiteiten overgenomen mensen zijn en deze entiteiten dus de controle over de betreffende lichamen hebben overgenomen en een soort netwerk hebben met de andere Antichristus-entiteiten.
Op Facebook barst het weer van de tekstjes. Vele ervan gaan over hoe waardevol je bent, en dat er van die nare mensen zijn geweest die je kapot hebben gemaakt, dat je zo’n slachtoffer was, en dat je dat vooral niet meer moet accepteren enzo, dat je het zelf in de hand hebt hoe anderen je behandelen. En dat je vooral de schrijver van die tekstjes moet liefhebben, want die zal je wel eens laten zien wat echte liefde is. Maar ik vind het geen echte liefde. Ik vind het smerig en intrusief en ben er niet van gediend!
Ik zie het gewoon niet zo! Mijn familie deed altijd ontzettend hun best voor je. Het zijn hartstikke goeie mensen. Maar in de opvoeding zijn dingen fout gegaan, vanuit onervarenheid van mijn ouders en mijn vader die een slechte zelfbeheersing had en z’n driften niet onder woorden kon brengen op een rustige manier. Dat heb ik hem al lang vergeven, want hij heeft ingezien dat hij foutzat, en hij heeft, toen ik woorden aan mijn pijn leerde geven in therapie, en het uitgesproken heb naar hem, ongelooflijk z’n best gedaan om het beter te doen! Hierdoor verloor hij zichzelf zelfs ook enigszins, wat niet mijn bedoeling was, maar wel het effect van mijn gedrag. Ik heb het hem al lang vergeven, en de laatste jaren die we met elkaar hadden voordat ze werden overgenomen waren heel fijn. Maar dat betekent niet dat ik er niks aan overgehouden heb, en dat alles weer goed te maken is. De beloftes die jullie nu doen in al die Facebook-tekstjes, want ik weet gewoon dat ze van jullie, de Antichristus-entiteiten, komen; beloftes van dat mijn leven nu beter gaat worden als ik mezelf maar liefde geef en m’n schaduw ga voelen enzo, zijn loze beloftes, want ik heb zo’n beetje alles verloren. Het idee dat ik nu in m’n diepgekwetste staat me weer vrijvecht naar zelfliefde en zelfacceptatie en een nieuw leven is FICTIE!!! Ik zeg het nog één keer: het is FICTIE! Alles is kapot wat er maar kapot gemaakt kan worden! Onherstelbaar! En de reden daarvan is dat belangrijke mensen m’n boosheid keer op keer niet accepteren en er nooit naar geluisterd hebben. En dat moet afgelopen zijn!!! Ik wil gewoon een luisterend oor als ik met iets zit. Ik heb het volste recht om boos te zijn, want het is het ‘leven’ dat ik in me heb. Ga me niet verder doodmaken, want je mag je er persoonlijk bij God voor verantwoorden. Bij mijn God, niet bij jullie God, want die interesseert het toch niks, heb ik het idee. Ik ben niet degene die mensen naar beneden praat, zoals die tekstjes op Facebook suggereren. Ik gebruik alleen m’n stem om uiting aan mezelf te geven. Ik ben niet degene die rechtszaken wil beginnen tegen iemand, en iedereen overneemt. Dat zijn jullie! En met wat voor doel doen jullie dat! Om mij zoveel mogelijk te laten groeien! Het is FICTIE!!! Ik ben sinds jullie begonnen met klieren geen meter opgeschoten qua hoe ik me voel. Het is alleen maar slechter geworden. Vind je het erg als ik daar moeite mee heb? Ik snap waarschijnlijk nog heel veel niet, van wat dit leven eigenlijk is en van wat deze wereld is, maar ik weet wel wat ik fijn vind en wat ik niet fijn vind, en dat wil ik dan ook delen. Ja, ik heb tekortkomingen! En ja, die komen voor een deel door anderen, want ik heb zelf keihard gewerkt om mijn problemen te laten stoppen en het vermogen om m’n eigen tekortkomingen om te buigen, is van me afgenomen. Er is maar zoveel dat je kan doen, bij iemand met zo’n grote beschadiging als ik. Met het duw- en trekwerk wat jullie op me hebben losgelaten de afgelopen jaren, ben ik misschien dichter bij jullie ideaal gekomen, maar ik ben gevoelsmatig door die behandeling een absoluut wrak geworden, en zit absoluut niet lekker in m’n vel. Kom dus niet met al die mooie tekstjes van “Oh ik houd zoveel van je”, en “Je hebt zoveel overwonnen”, want het getuigt meer van jullie blinde lust om bij iemand binnen te dringen en te behandelen, dan van enige positieve verandering in mij. Ik wilde dat ik jullie meer goedkeuring kon geven. Maar ik heb gewoon minder goedkeuring voor het antileven, omdat het antileven anti-mijn-leven is en anti-hun-leven (alle mensen om mij heen). Dat accepteren alsof het een prachtige vorm van liefde is, staat haaks op wie ik ben, en wie ik wil zijn. Daar ga ik dus niet mee akkoord, hoe jullie ook op je kop gaan staan of me bedreigen! Jullie praten over vernietigd zijn, en hoe andere mensen andere mensen vernietigen. Maar kijk vooral ook naar jezelf. Jullie hebben niks anders gedaan dan vernietigen en het opbouwen wat daarna moet komen is bij mij niet meer mogelijk qua gevoel. Wie houden jullie dan voor de gek? En ik moet dat accepteren omdat jullie denken dat jullie God’s wil uitvoeren? Is het God’s wil dat ik kapot ga? Is het God’s wil dat al die mensen om mij heen kapot gaan? Is het God’s wil dat maar een miniem aantal mensen slaagt in z’n veel te moeilijke spel!? Ik vind het schandalig. Blijkbaar hoort kapotgaan bij het leven. Nou, niet in mijn wereld! Natuurlijk, als je er van kan herstellen, is het minder erg, dan kan het je juist sterker maken. Dat kan ik nog wel zien. Dat is de juiste plaats voor die kracht! Maar niet op de jonge leeftijd als toen ik het meemaakte, toen ik er nog helemaal geen reserves voor had. Dan zul je dat altijd willen inhalen! Maar ik ga me niet verontschuldigen voor wie ik ben!
Ik was vandaag heel angstig. Nu ik m’n boosheid of verontwaardiging verwoord, voel ik m’n kracht weer een beetje, en is de angst iets minder. Maar zodra ik onder de mensen ben, ben ik zeer angstig. Ik voel me in een gevangenis zitten, terwijl ik gewoon vrij wil zijn, en me weer wil gedragen voordat ik getarget werd door deze Antichristus-entiteiten, toen ik nog een zekere vrijheid voelde om mezelf te zijn. Ik zag in de supermarkt twee kassières naar me kijken en samen waren ze aan het lachen. Ik kreeg meteen een golf van schaamte over me heen, alsof ze het over mij hadden, al was de lach van één van die meiden het mooiste wat ik in maanden heb gezien. Zulke lichtpuntjes zorgen ervoor dat ik terugdenk aan toen alles nog normaal voelde, en ik me nog sterk voelde en stabiel! Ik mis eigenlijk mezelf en dat projecteer ik op anderen, dat weet ik maar al te goed!
Ik schreef vorig jaar rond deze tijd een stuk, dat ik vandaag van een audiotrack heb voorzien, het artikel: “Ik gaf het bijna op, deze week!” Een zwaar artikel, waar ik ook op een moment was dat het erg moeilijk was. Volgens mij is het echt de tijd van het jaar. Het is de maand van de schorpioen, en ik heb een aantal geboorteplaneten in dit teken. Waarschijnlijk maakt dat deze tijd zo moeilijk. Ik hoop wederom dat ik er doorheen kom, want het valt me werkelijk zwaar…
