Het is de droom van velen: beroemd worden met iets wat je goed kunt. Prijzen winnen, financieel rijk worden, macht uitoefenen, en vooral: onbeperkte aandacht krijgen. Op TV wordt er bij ieder programma een blik van dit soort mensen opengetrokken. Programma’s als The Voice of Holland, Holland’s Next Topmodel en Holland’s Got Talent tonen deze vaak zeer naïeve mensen voor het eerst aan Nederland. Vooral wanneer het kinderen betreft, heb ik hier grote moeite mee, want het is oliedom gedrag. En het wordt tijd dat dat iedereen uit het hoofd gepraat wordt, als je leven je lief is. Veel mensen hebben een geïdealiseerd beeld van beroemd worden en van hun favoriete sterren, en zijn zich er niet bewust van dat zodra zij tot de mainstream doordringen, hun levens worden beëindigd, en vervangende zielen hun lichamen overnemen, zodat de heersende machten zeker weten, dat de betreffende mensen gecontroleerd zijn, en geen dingen verklappen aan hun publiek, die het Grote Plan dat toewerkt naar Liefde en Vrijheid in gevaar kunnen brengen.
Deze overgenomen sterren houden vervolgens een nepwereld overeind, waarin uiterlijk vertoon belangrijker lijkt dan dat het is, een wereld waarin men alles voor de aandacht doet en eindeloos bejubeld wil worden (“Do you know who I am?”), waarin rijk worden het allerbelangrijkst is, een wereld waarin men perversies en immoraliteit verspreidt en waarin men vooral geen kritiek wil krijgen voor dit alles, nee, sterker nog: waar men trots te koop loopt met de eigen kwaliteiten, of zelfs met onbeschoft gedrag. De meeste mensen applaudisseren als je iets heel goed kunt, of als je iets onbeschofts doet. Ze gaan zelfs meteen al staan voor je, terwijl je amper iets gedaan hebt want als iemand iets goed kan en tegelijk onbeschoft is, moet hij bejubeld worden. Toch zie je gelukkig steeds meer dat veel sterren op een gegeven moment van hun voetstuk vallen door onthullingen. En dat daarin duidelijk wordt dat heel dat zogenaamd aantrekkelijke showbizz-wereldje volledig NEP is! Het zijn allemaal overgenomen mensen, die elkaar de hand boven het hoofd houden en gespeeld de strijd aangaan met elkaar.
En de mensen thuis, die zo geloven in de wereld zoals die gepresenteerd wordt, zijn dan verbaasd dat het fantasiebeeld dat ze van hun favoriete artiesten hebben, gebaseerd is op los zand en dat het echte beeld van deze mensen niet overeenkomt met het beeld dat van deze artiesten is geschetst in de media. Kom op mensen, serieus? Ben je hier verbaasd over? Al deze artiesten worden opgehemeld in de media, brengen mooie muziek uit, zien er fantastisch uit, zijn ontzettend aardig en zijn al jaren in een monogame relatie met hun partner. Kortom, ze zijn net zo te vertrouwen als je eigen pappie en mammie en zouden nooit iets doen waar je van schrikt. Yeah right! De over het algemeen materialistisch ingestelde mens maakt geen contact met het onzichtbare (nee, dat noemt men psychotisch), en gelooft dan ook blind in het beeld dat de media schetst van deze bekendheden. Dat is alles wat men weet over deze mensen, en de rest heeft men geen weet van en bestaat dus in hun ogen niet. Deze mensen zijn de goden van deze tijd, de idolen van kinderen. Ze hebben geen problemen, geen zwakke plekken, geen schaduw, nooit een bad hair day, ze stinken niet uit hun mond, hebben hun schaamhaar netjes getrimd, zingen nooit vals, zijn altijd heel grappig, en ze verdienen uw aandacht! Waarom? Omdat ze succesvol zijn, mooie muziek maken, goed kunnen acteren, veel geld hebben, er lekker uitzien, en perfect meedoen aan het grote imago-spel. Het spel waarbij de buitenkant belangrijker is dan de binnenkant. Het spel waarbij de grootste nepperds en de grootste vullikerds, de grootste awards krijgen. Het zijn die mensen, waar een groot deel van het volk een nat broekje van krijgt, omdat ze zo perfect lijken. Trots vertelt men dan dat ze bekende mensen ‘in het echt’ hebben gezien (ik moet meteen denken aan de gillende flauwvallende meisjes bij Beatles-concerten, hoe belachelijk is dat?), dat men de hand geschud heeft van een bekend persoon (je wil niet weten waar die handen allemaal geweest zijn) of dat men even heeft gepraat met zo’n bekend persoon, wat voor jou heel veel betekende, maar voor die bekende persoon, totaal geen reet! Kom op mensen! Stop met deze idoolsverheerlijking. Mensen kunnen zo perfect lijken, maar het zijn allemaal overgenomen mensen, die ook hun negatieve kanten hebben, en die deze schaamteloos tentoon spreiden. En wie de macht krijgt op deze wereld, is in vele gevallen door en door verrot, en krijgt de meeste awards en de meeste bescherming. Al deze bekende personen zijn ambassadeurs van goede doelen, doen mee met tv-programma’s die hen nog meer bekendheid kunnen geven, doen natuurlijk mee aan de tv-acties voor goede doelen, vergeet de gehandicapten niet, en zijn de eerste die aan het woord komen wanneer het over onderwerpen als #metoo gaat en racisme, en dit allemaal omdat u het zo waardeert dat ze dit doen. Ze genieten van de bewondering, de vele aandacht van de naïeve fans, de macht die ze krijgen, het vele geld dat ze ‘verdienen’ en vooral dat mensen massaal in het beeld dat ze gecreëerd hebben van zichzelf, trappen, met behulp van belachelijke mediapropaganda en -reclame. Als je enige motivatie in het leven om je behoefte naar seks, geld en macht draait, dan is het toch wel slecht gesteld met je. Die mensen zien de wereld als een plaats waar ze ongebreideld hun behoeften kunnen bevredigen. Waar onbegrensd de passies aangejaagd worden en je iedere keer opnieuw op zoek gaat naar die nieuwe kick, of fix. Hoe leeg moet je dan van binnen zijn? Volledig door lagere behoeftes leidend, vergeet je je dan af te vragen of het werkelijk juist is wat je doet. Het is puur bedoeld om mensen af te leiden van waar ze werkelijk hier voor zijn: het verspreiden van de waarheid.
Wil je beroemd worden, weet dan ook dat seksueel grensoverschrijdend gedrag op de loer ligt. Want het gebeurt constant in dat wereldje. Veel jonge mensen (vooral meiden) krijgen niet geleerd om van zich af te bijten of überhaupt maar voor zichzelf op te komen. De eerste relaties waarin ze dit kunnen leren, de relaties met hun ouders, zijn vaak alleen maar gericht op gehoorzaamheid en een kind wordt vaak niet aangemoedigd om van zich af te bijten op een constructieve manier of om überhaupt los te komen. Ouders willen niet horen van kinderen wat ze fout doen. Het kind kan hier wijzer in zijn dan de ouder, soms al op zeer jonge leeftijd, en hier een duidelijke mening over hebben. Het is goed om hier naar door te vragen. Zo leer je elkaar kennen, ook de negatieve punten. Ook is er vaak geen echte begaanheid met wat er zich in het kind afspeelt en worden veel kinderen niet echt gezien. En ja, dan wil het wel eens zo zijn dat ze van eeuwige roem gaan dromen om maar hun behoefte aan aandacht op te vullen, en gekke dingen doen om dat te bereiken. Veel jonge mensen willen gezien worden om hun talenten en dromen van al die aandacht en bekendheid, maar het zijn absolute leugens dat je daar gelukkig van wordt. Ten eerste kan het gelijk je dood worden (in het geval dat je overgenomen wordt). En ten tweede corrumpeert het ook alleen maar, als je allemaal ja-knikkers en fans rond je hebt, en niemand die meer tegen je zegt: “doe eens effe normaal!”
Ik snap het ook absoluut niet. Ik moet er niet aan denken om een horde dorstige fans om me heen te hebben. Ik vind het absoluut vreselijk. Als mensen je gaan volgen, dan gaan ze je belangrijker maken dan je bent. Ze gaan naar je luisteren, juist ook op momenten dat ze beter hun eigen koers kunnen varen. Ze gaan je idealiseren, terwijl ik dat niet wil, en als je dan één keer iets niet helemaal juist hebt, dan krijg je meteen shit over je heen. Bah! Ik snap niet wat mensen daar aantrekkelijk aan vinden. Ik zie dan sommige artiesten tijdens hun optreden hun handen bij elkaar vouwen, naar de hemel kijken, en met hun mond “Thankyou” zeggen tegen God, omdat ze een stadion vol fans bij elkaar hebben voor zich alleen. Zo ongepast! Voetballers doen het ook voordat ze het veld opgaan, een kruisje maken. Alsof God hen gaat voorzien in hun egoïstische behoefte aan succes. Nou, dat is niet mijn God, om eerlijk te zijn.
Als je volwassen wordt en je staat op het punt je ouders los te laten, dan zit je vaak in een periode waarbij je nog erg opkijkt tegen mensen. Je kent de wereld nog niet zo goed! En je word je bewust van de dingen die je mooi vindt. Je kunt dan fan zijn van bepaalde bekende en succesvolle mensen. Ik heb dit zelf ook gehad. Je maakt ze dan tot jouw idolen, omdat je ze bewondert, en je misschien net zo wilt zijn als zij zijn. Maar besef dat het allemaal gebaseerd is op fantasie. En hoe ouder je wordt en hoe meer je de wereld leert kennen, hoe meer je ook geconfronteerd wordt op je eigen fouten, hoe meer je persoonlijkheid zich ontwikkelt, en hoe meer je ‘echt’ gaat worden en het fantasiebeeld van hoe je wilde zijn, en hoe je wilt dat de ander zal zijn loslaat, maar gaat vervangen door wie je écht bent en een beeld van de ander hoe hij of zij echt is. De realiteit haalt de fantasie in. En je laat je behoefte aan aandacht los. Zelfvertrouwen moet niet afhankelijk zijn van of je bejubeld wordt. Zelfs bij de grootste tegenstand, moet je overeind kunnen blijven staan, en je zegje kunnen doen of kunnen blijven creëren wat jij wilt. Laten we vooral dát als ideaal nemen om aan kinderen voor te houden! Door werken te creëren waarin de daden van de Antichristus-entiteiten die beroemde mensen overnemen, bloot worden gelegd, kun je beroemd worden zonder overgenomen te worden. Dat is onaantrekkelijke roem, de enige roem, die een mens zou moeten ambiëren. Want als beroemd of berucht worden leuk is, dan doe je toch echt iets niet goed!
