Na een labiele periode in juni, zet de labiliteit zich ook nog door in juli. Ik heb geen moment rust met mezelf. En dat terwijl ik de meeste tijd heel rustig op de bank lig, inspirerende quotes tot me nemend op Facebook, en tarotlezingen bekijken op YouTube. Ik heb vaak geen enkele motivatie meer om iets te doen. Iedereen kan de tering krijgen, op die momenten. Ik ben ontzettend angstig, en voel me flink gestraft voor de video die ik pas heb gemaakt, (link aan het einde van deze alinea). Je angst overwinnen, zeggen die quotes op Facebook. Maar mijn angst is helemaal niet te overwinnen. Die zal er altijd zijn. Zolang ik m’n kracht onderdruk, zal de angst altijd overheersen in m’n hoofd. Ik word gek van de vloeibaarheid van alles, en ben erg op zoek naar vastigheid en structuur, maar ben niet in staat om het aan te brengen, want daarvoor moet ik controle over m’n omgeving uitoefenen, en dat mag ik niet voor m’n gevoel. Het enige wat mij vastigheid geeft, is constant hetzelfde doen op de bank, en dezelfde muziek steeds weer luisteren. Dat klinkt namelijk altijd hetzelfde en is een enorme steun. Het doet me denken aan hoe ik was vroeger, toen ik me nog sterk voelde. Ondertussen gebeurt er helemaal niks. Na het posten van de video, voelde ik me zo slecht over mezelf. Ik trapte mezelf helemaal de grond in. Maakte mezelf helemaal kapot met m’n zelfkritiek. Voelde me een gedrocht. Lelijk, een mafkees, ziek. Dan verschijnt er een tekstje op Facebook die zegt dat mensen me zullen blijven negeren, maar dat de tijd komt dat ze me nodig zullen hebben. Maar ik heb niet het vertrouwen dat ik er dan nog ben, want met zo’n enorme bagage houdt geen mens het uit. Ik weet wat mijn verantwoordelijkheid is, en ik weet wat ik wil, maar als je iedere keer zo gestraft wordt als je je uitspreekt, dan moet je van goeden huize komen om dat te blijven opzoeken. Maar als ik het niet doe, gaat iedereen om me heen dood, althans, daar hebben ze mee gedreigd. Hiervoor moet je even de video kijken of naar mijn vorige artikel gaan.
Ik voel me steeds minder mezelf. M’n ik wordt steeds ijler, verdwijnt steeds meer, En de angst wordt steeds groter. Boosheid hield me altijd overeind. Maar dat willen ze vernietigen, dus logisch dat je dan in een angstige mess verandert. Verder zat er nog een lang verhaal in m’n mailbox van een leugenaar met wie ik eerder contact had. Zit me flink te spiegelen. Gebruikt kritiek van bekende YouTubers als z’n eigen kritiek. Weet precies wat mijn laatste zoektermen zijn (soul trap) en reageert daarop. Dat is dus niet God die zo iemand stuurt, dat is gewoon een Antichristus entiteit die het nodig vindt om me lastig te vallen. De vorige avond had ik bij een tarot-lezing gehoord dat er door God de liefde van m’n leven zou worden gezonden. En dan krijg ik die gast in m’n mailbox. Flikker een end op zeg. En dat triggert dan weer seksuele angsten die ik heb. Vervolgens word ik in m’n droom verkracht en gemarteld door een vent van wie ik duidelijk het gezicht zag. En verlies ik mezelf helemaal en voel ik me ineens een homo, terwijl ik helemaal niet geïnteresseerd ben in mannen op die manier. Het is absoluut een ramp hoe ik er aan toe ben. En de hele dag word ik heen en weer geslingerd tussen wantrouwen en vertrouwen. Deze Antichristus entiteiten willen dat ik homo ben, en relaties met mannen aanga, terwijl dat volledig tegen m’n zin is, maar ik ben zo dichtgeslagen dat ik niet mag protesteren, dus ben als de dood wanneer ik aandacht krijg van mannen, want voor je het weet verkrachten ze je en nemen ze je over waar je bij staat. En alle woede die dat bij me oproept mag ik niet voelen, en gaat zich dan rond m’n seksualiteit nestelen, waardoor het net is alsof ik seksueel getriggerd wordt door mannen, terwijl ik eigenlijk boos op ze ben. Ik ben verdomme m’n hele leven op vrouwen gevallen en mannen wil ik alleen als vrienden, niets meer. Het is ingewikkeld, maar ik snap mezelf supergoed! Maar de hel die is ontstaan na al die jaren gun ik niemand. Maar deze Antichristus-entiteiten zijn blind van woede en willen je helemaal kapot maken, en ondertussen doen ze alsof ze je willen helpen. Het is een leugen. En deze hele wereld is er mee besmet.
Het is begonnen in de deeltijdtherapie (zie Deel 1 van mijn verhaal). Daar begonnen ze op een gegeven moment zich af te vragen waarom homoseksualiteit zo onbespreekbaar was in mijn ogen. Ik zei dan: “Voor MIJ is het onbespreekbaar. Wat een ander doet moet ie zelf weten.” Maar daarna bleven ze me iedere keer pushen dat ik homo was, terwijl ik nog nooit een erectie van een man had gekregen. Wel van vrouwen. Op een gegeven moment was ik helemaal impotent. En toen zaten ze nog te zeuren. Ik zou op onvolwassen vrouwen vallen, of in ieder geval: mijn relaties met vrouwen waren niet volwassen, omdat ik hun negatieve eigenschappen niet kon verdragen, dus dachten ze, dan maken we maar een homo van hem. Net zo lang op me inpraten tot ik er zelf in ga geloven. En later namen de Satanische entiteiten en de Antichristus-entiteiten het over, blind van woede, en het willen perverteren van mensen staat bij hun op de voorgrond. Opflikkeren! Klootzakken! Ook al heb ik nu last van homoseksuele gevoelens, m’n oriëntatie is nog steeds op vrouwen gericht en met mannen wil ik alleen maar vriendschap. En niemand moet op me inpraten dat ik meer van ze wil. Ik ben verdomme helemaal kapot en kan totaal niet mezelf zijn. De agressie zit in m’n systeem. Ik heb ook het recht om volledig mezelf te zijn, dus ze hadden me gewoon in m’n agressie moeten laten. Dan was ik tenminste opgewassen tegen wat ik meegemaakt had. En ik deed niemand kwaad, want ik had het prima leren hanteren. Maar dan krijg je allemaal die geschokte provinciale therapeutjes, die meteen iedere afwijking van de norm willen wegmaken, terwijl ik het gewoon nodig had om overeind te blijven. Het is de tirannie van de liefde. Ze willen allemaal zo graag liefde, en respect, en loyaliteit, en empathie, en ga zo maar door met mooie eigenschappen: de lijst is eindeloos, En iemand die dat niet altijd toont, willen ze helemaal kapot maken met hun tirannieke dwang. Terwijl ik ook toen goede eigenschappen had, en ik nooit iemand kwaad wilde doen, alleen maar in mijn fantasie.
Ik kan helemaal niet meer van vrouwen genieten zoals ik dat eerst kon, maar ik blijf maar naar ze kijken en testen. Dus ik ben constant teleurgesteld in vrouwen en in mezelf. En dan zegt iedere boerenpummel: “Dat is omdat je homo bent!” Maar dat is niet waar, want ik WIL niks met mannen. Ik wil juist iets met vrouwen. Dat is wie ik ben, maar ik ben zo onderdrukt en tegen m’n zin ontmand, dat ik er helemaal niet meer mag zijn zoals ik echt ben. Iedere jongen die opgroeit moet de mogelijkheid hebben om z’n gevoelens naar vrouwen te richten. Dat moet je niet verhinderen zoals mijn vader heeft gedaan uit beschermingsdrang naar m’n moeder. Die relaties in de kindertijd zijn zeer belangrijk voor de ontwikkeling van de seksuele identiteit. Je hoort alleen maar gevallen op tv en internet van homo’s die geen homo konden zijn omdat de hele maatschappij zogenaamd tegen is. Maar bij mij is het andersom. Ik ben hetero, maar door een trauma mag ik niet mezelf zijn en word ik in de vreselijke gevangenis van een (toevallig) homoseksuele relatie gedwongen. “Sukkeltje, vecht jij het maar met de mannen uit!” En dan zeggen die boerenpummels weer: “Maar er zijn ook homo’s die zich heel vrij voelen, dus dat klopt niet, wat je zegt.” Wat een oerstomme reactie is dat zeg! Die kreeg ik een keer van de huisarts. Maar ik ben niet die homo’s, ik heb een eigen verhaal. En ik had absoluut geen vrijheid in de relatie met m’n vader, dus mijn gevoelens naar mannen richten en me openstellen voor de reactie betekent dat ik me ook openstel voor dwang, en tirannie, en zelfdestructiviteit, het nooit mogen uiten van jezelf, omdat je anders klappen krijgt en je onderdrukt wordt. En zeker omdat het gebeurde toen ik het nog niet kon verdragen, kweekt dat een gigantische angststoornis bij je. En dat is nu juist waar al die therapeuten van de deeltijdbehandeling en later de Satanische en Antichristus-entiteiten op aan wilden sturen. Het moest allemaal binnen de aanpassing. En ik moest de angst maar over me heen laten komen in plaats van er tegen te vechten. Nou, ik heb het geweten. Eindeloze overspoeling was het resultaat. In plaats van verantwoordelijkheid nemen voor hun fout, en dan stoppen, gingen ze maar door en door en gaven ze me maar meer van hetzelfde. Later toen ik vrijwilligerswerk deed op het Activiteitencentrum, nam m’n projectbegeleidster steeds alleen maar meer overgenomen homo’s aan, zodat ze waarschijnlijk dacht dat ze mij kon behandelen. Het is bezopen. (Dat het anders liep, kun je lezen in dit hoofdstuk). Een van die overgenomen homo’s begon ineens helemaal fan te zijn van een band waar ik fan van was, om in een goed blaadje bij me te komen, en toen we een keer alleen waren in de kantoorruimte, ging hij “Geef mij nu je angst” draaien, alsof hij wilde zeggen: “Jesse geef mij je angst. Ik vang je op met liefde! Bij mij ben je veilig!” Gadverdamme! Alsof ik daar interesse in heb. Mannen moeten bij mij uit de buurt blijven, als ze zulke dingen willen, want ik ben panisch, omdat het volledig tegen m’n vrije wil in gaat. Maar als ik dat zei in de deeltijdtherapie, dan ging die therapeut in discussie. “Ja, als je goed bij jezelf te rade gaat, dan wil je het juist wel!” Afschuwelijk, wat een terreur! En dan dachten ze ook nog dat homoseksualiteit bij mij thuis onbespreekbaar was. Dat m’n ouders er tegen waren. Nee, helemaal niet. Ik wil het zelf niet, omdat het zelfdestructief is. Nee, bij ons thuis, wilden ze je juist homo maken, niet direct, maar indirect door hun afkeurende gedrag waneer ik m’n gevoel naar vrouwen richtte. Dat hadden ze zelf niet eens door. Als ze vroeger tegen me zeiden: “Maar wij houden ook van je als je homo bent hoor!” Dan verloor ik meteen het vertrouwen in ze, want dan dwongen ze mij daartoe, voor m’n gevoel. Alsof ze geen enkel vertrouwen in mijn mannelijkheid hadden. De enige die dit begreep was mijn therapeut in de kliniek, die doorhad, dat ik geen man mocht zijn thuis, en dat ik niets liever dan een man wilde zijn, die gewoon z’n gevoelens naar vrouwen richt, zoals iedere gezonde jongen. En nu zit ik met een enorme zelfhaat, en een persoonlijkheid waar ik geen fuck mee kan en die helemaal kapot is. Lekker is dat. En dan durven die Antichristus-entiteiten te zeggen dat je geen slachtoffer bent, en zelf verantwoordelijkheid moet nemen voor je gedrag. En dat je dankbaar moet zijn! Nog voordat je iets van gedrag vertoont, beschuldigen ze je alweer van slecht gedrag. Ze zijn blind van woede. Idioten! Het enige wat ze doen is hun agressieve persoonlijkheden op jou projecteren, alsof jij de kwaadaardige bent. Terwijl ik alleen maar mezelf wil zijn. Maar dan gaan ze weer dreigen: “Als kleine mannen (klein van persoonlijkheid) een grote schaduw gaan vertonen, dan weet je dat het snel afgelopen is!” en meer van zulke dreigende teksten! Het zal wel! Dan ben ik in ieder geval mezelf trouw geweest! Spijt me zeer dat ik niet in jullie ideaalbeeld pas. Veel succes met jullie stomme plan! En pak voortaan de mensen die er wel wat aan kunnen doen…
Maar ik zal m’n plicht wel weer doen, en het delen. Misschien dat er mensen zijn die er wat aan hebben. Maar deze Antichristus-entiteiten moeten begrijpen dat het absoluut shit is hier, en dat de reden is dat ik er niet voor kan gaan. Maar ze vinden het leuk om je zoveel mogelijk negatieve eigenschappen toe te dichten. Luiheid, gebrek aan discipline, geen doel, enzovoort, en “Als je dezelfde fout nog eens maakt, dan is het een keuze.” En meer van die giftige shit, die je verantwoordelijk maakt, voor iets waar je niet verantwoordelijk voor bent.
