Wat een grafstemming bij m’n ‘ouders’ van de week. M’n overgenomen moeder deed wel redelijk normaal. Maar m’n overgenomen vader zat een beetje halfcynisch te doen, zeer vermoeiend. Ik denk dat ie beledigd was door m’n laatste artikel. Hij noemde tussen neus en lippen door het woord ‘sloofje’, wellicht suggererend dat ik hen als sloofje gebruik, door gebruik te maken van hun hulp, terwijl ik ondertussen over hen praat achter hun rug. Maar sorry, je bent zelf verantwoordelijk voor je gedrag. Als jij vindt dat je iets niet moet doen, doe het dan niet. Maar omdat je je verplicht voelt om je rol te spelen, kom je wel eens dingen tegen die wat minder leuk voelen. Deal with it. En ga het mij niet verwijten. Je hebt zelf voor dit leventje gekozen of heb ik het mis? Behoorlijk zielig is het. Eerst mijn familie overnemen, en dan verwachten dat ik ze precies zo behandel als m’n originele familie. Sorry, maar dat kan ik niet. Is dat verkeerd? Mijn ouders hebben mij altijd veel geholpen met dingen. Ze geven liever dan dat ze nemen. Af en toe probeerden m’n broer en zus en ik ze wel eens te verrassen of iets te geven, maar meestal gebruikten ze het dan niet. Of het kwam er niet van om het te doen. Zo waren ze gewoon! Dat ik negatief praat soms over wie ze NU zijn, lijkt me logisch, want ze zijn overgenomen en nemen voor hun aandeel in het verleden dat we samen hadden, niet veel verantwoordelijkheid meer. Toen ze nog zichzelf waren, deden ze dat wel! Nu ze overgenomen zijn, houden ze sinds een tijdje vol om zich zo positief mogelijk naar me te gedragen, wat bij mij eerst schuldgevoel kweekte, maar het is al stukken minder, want ik weet dat ze gewoon niet zichzelf zijn. Wat dat betreft ben ik op sommige momenten strijdbaar. Ik vertelde in mijn vorige artikel dat ik vrede heb op sommige momenten, maar op andere momenten voelt dat compleet belachelijk, en lijkt het erop dat ik mezelf alleen maar zit in te houden in een gevangenis. Mijn echte gevoel is dat ik nog steeds boos ben. Dat spiegelde m’n vader dus van de week meteen met z’n cynische opmerkingen, ja, en dan vallen ze toch weer door de mand. Mij kunnen ze niet meer voor de gek houden, met hun geacteer. En de mensen die invloed op me uit proberen te oefenen, door te zeggen dat m’n familie en vrienden weer terug zijn zoals ze eerst waren, en dat ze maar voor een deel weg waren. Yeah, right! De entiteiten zijn gewoon wat dieper afgedaald in hun rol, maar ik proef op sommige momenten dezelfde giftige energie die er onder zit. En daar moet ik intrappen? Het is mij duidelijk dat het volledig andere mensen zijn en dat zij het niet waren, met wie ik alle jaren samen heb geleefd en lief en leed heb gedeeld. Zoiets voel je gewoon aan.
Daarnaast kan ik het nog steeds zo zien dat ze mij helpen om sterker te worden door alles wat ze me laten ervaren. Daar ben ik ze aan de ene kant dankbaar voor. Maar aan de andere kant haat ik ze om wat ze hebben gedaan! En dat terwijl ik ook van ze houd, dus het is niet zwart-wit.
Verder duiken er op internet steeds meer verhalen op van mensen over de parasiet die het overnemen veroorzaakt. Donald Marshall zegt dat het met behulp van Vril aliens gebeurt die je in je oog prikken. Anderen zeggen dat het een worm is, die via het linkeroog naar binnen kruipt. En weer anderen zeggen dat het een lichtbal is die via het linkeroog naar binnen kruipt. Hier een voorbeeld van een vrouw die zoiets meegemaakt heeft, maar waarschijnlijk vanwege haar overgenomen status niet de volledige waarheid erover zegt. De moeite waard om te kijken.
Sherry Shriner op Youtube praat over ‘soul scalping’ wat deze entiteiten doen. Volgens haar zijn er 2 manieren waarop deze entiteiten je kunnen overnemen. Ze kunnen via je oog binnendringen, of via je mond/keel. Ze vertelt hoe je bezoek krijgt van Men in Black of een andere entiteit die is overgenomen, die een soort kleine levende slang in je mond stopt, om je op die manier over te nemen. Weet niet of dit de waarheid is, maar het zou wel de gebroken tand van mijn oma verklaren. Ze heeft zich wellicht verzet. God zegene haar ziel. Maar ze had ook een kleine wond aan haar oog. Dus misschien hebben ze het op beide manieren geprobeerd.
Ook heb ik deze video gezien op YouTube van Jerry Marzinsky, een Amerikaanse behandelaar, die vertelde dat hij gesprekken had gehad met een schizofrene patiënt in de gevangenis. Dat hij hem een stuk over parasitaire entiteiten voorlas uit een boek van Don Miguel Ruiz, en dat hij toen een krakend geluid door de kamer hoorde bewegen, terwijl z’n patiënt hem als een zombie aankeek. Waarop hij tot de conclusie kwam dat er bij schizofrene patiënten entiteiten in het spel zijn die in het lichaam van de patiënt huizen, die er zelfs uit kunnen komen om je te bedreigen, zo bewust dat ze zijn.
Die laatste video van Jerry Marzinsky is opgenomen op een YouTube kanaal genaamd Nightflight. Op dat kanaal staat ook een interview met Sherry Swiney, die over dezelfde soort dingen praat als Sherry Shriner, maar beslist NIET dezelfde persoon is. Mijn alarmbellen gingen een beetje af, want als ‘ze’ iemands informatie willen verbergen, maken ze vaak een heleboel alternatieve kanalen met dezelfde naam, of interviewen ze zogenaamde mensen met soortgelijke (valse) namen, die dan overal opduiken. Het doet een beetje aan als één grote familie en al deze mensen lijken elkaar dan te kennen, en nodigen elkaar uit op ieder van hun kanalen. Ik sluit dus niet uit dat al deze mensen zijn overgenomen en streng gecontroleerd. Verwacht dus geen volledige openheid, want die zal je niet krijgen.
En vergeet niet dat ik in mijn artikel Dagboekpost, dit artikel (PDF) aanhaalde, waarin iemand op een dezelfde niet-fysieke manier met een soort parasitaire wolk in aanraking kwam die binnen probeerde te dringen.
Soms lijkt het alsof de geïnfecteerde mensen zelf niet op de hoogte zijn van hun toestand. Ze praten namelijk over de bloedvlek in hun oog, of dat ze therapie nodig hebben vanwege trauma’s, zonder dat ze blijk geven dat ze weten wat er met hun gebeurd is. Erg apart is dat. Misschien houden ze me voor de gek, en weten ze het donders goed, maar het is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Het lijkt echt alsof we met afgescheiden delen te maken hebben in de persoonlijkheid, die door één of ander trauma opgewekt worden. Wellicht door het vermoord worden door een geïnfecteerde persoon, waarna de parasiet in het lichaam plaatsneemt, om het lichaam te besturen. Maar het zou net zo goed kunnen zijn dat er helemaal niemand vermoord wordt, maar dat er enkel alleen een overname plaatsvindt, die op de juiste momenten de persoonlijkheid bijstuurt en beïnvloedt. Maar het laatste is toch mind er geloofwaardig, dit vanwege het totale gebrek aan zelfbewustzijn dat de overgenomen mensen tentoonspreiden en de duidelijke gefragmenteerde geest. Of zou dit onderdeel zijn van die invloed? Over het algemeen accepteren ze het redelijk nu als ik geïrriteerd ben om iets of boos en ik richt het naar de persoonlijkheid die ze mimicken. Maar ze accepteren het niet als ik het naar de agressieve parasiet richt die achter het mimicken zit. Dan worden ze gevaarlijk en dreigend!
Een bekende film waarin mensen worden overgenomen is natuurlijk ‘Invasion of the Bodysnatchers’ (1978). Maar in 2019 is ook weer een film uitgebracht die daar op lijkt: ‘Assimilate’ (2019). Hier wordt een groep kinderen opgejaagd door overgenomen mensen die de kinderen proberen over te nemen, met een soort parasietachtige beesten die ze bewaren in bewaarboxen. Deze bijten de slachtoffers en vervolgens keren deze wezens terug naar mensen van de occulte groep die hen uitgezet hebben, zodat ze het DNA hebben, waarna ze het DNA gebruiken om een kloon mee te maken. Vervolgens heeft de kloon nog de herinneringen nodig, die hij later als het ware opzuigt door voor het slachtoffer te verschijnen. De dode lichamen van de slachtoffers worden vervolgens verbrand. In het echt is hier geen sprake van, want ze zouden bewijs achterlaten daarmee, en dat doen ze dus niet. Wel heb ik me in het verleden afgevraagd waar het echte lichaam van m’n zus is, aangezien ik vermoedens had dat deze entiteiten kunnen shapeshiften naar verschillende lichamen. Waarschijnlijk kunnen ze zowel van persoonlijkheid wisselen als van lichaam. Ik bedenk me nu dat ik het shapeshiften wel eens gezien heb. Ik kwam toen thuis van de supermarkt, en zag een vrouw lopen die ik niet kende rond mijn flat. Ik dacht nog: wie is die vrouw? En toen ik wat dichterbij kwam, was het ineens mijn overgenomen buurvrouw. Heel raar. Ik dacht dat ik het me verbeeld had, maar het kan net zo goed zijn dat ik getuige was van een shapeshift. Als ze verschillende lichamen aan kunnen nemen en verschillende persoonlijkheden, dan moet er toch een manier zijn waarop ze het originele lichaam dumpen. Ik vroeg een keer aan mijn overgenomen ouders wat ze hadden gegeten. En toen keken ze elkaar grinnikend en veelzeggend aan. “Jaaaa, wat hebben wij gegeten?” Zouden ze de originele lichamen op de één of andere manier opvreten op een soort spirituele niet-fysieke manier? Het is maar een wilde gok. Maar in het astrale worden ook mensen gegeten door de reptiliaanse aliens, als je Peggy Kane moet geloven. Wellicht dat ze dat in deze sferen ook doen. Het is maar verkennen wat ik doe. Wellicht is de materie om ons heen niet zo ‘vast’ als dat we allemaal denken. Er zijn vast simpele verklaringen voor hoe het werkt! Maar wat ik wel denk is dat deze entiteiten volledige controle hebben over de materie en zich kunnen tonen hoe zij willen, meestal de angst spiegelend van het slachtoffer.
Voor wie nu heel erg bang wordt, zeg ik het volgende: Ze zijn niet op die manier kwaadaardig als je misschien zult denken. Anders zouden ze iedereen die ze op hun weg tegenkomen, vermoorden. Het doel is niet wereldheerschappij, zoals sommige mensen (inclusief Donald Marshall zelf) denken. Ze hebben toch al de meest invloedrijke mensen overgenomen, maar ze zijn hier voor ons, om ons in onze kracht te zetten en ons te leren het juiste te doen. Daarbij vallen slachtoffers, maar ze redeneren zo dat als ze daar één iemand mee kunnen bevrijden, dan is het positief geweest. En ze targeten je alleen als je daar aan toe bent. Al kan je leven wel altijd weggenomen worden, doordat je bevriend bent met iemand die getarget wordt.
Een bepaald deel van de mensen die rondlopen, zijn maar simulaties. Er is maar een bepaald gedeelte levende zielen. De rest zijn allemaal potentiële agenten van de Matrix, die zijn bedoeld om jou dus in je kracht te zetten. Is het je wel eens opgevallen dat je zo weinig mensen om je heen boodschappen ziet doen. Mijn buren doen nooit boodschappen. Mijn buurman gaat soms met z’n auto weg, maar ik zie hem nooit met boodschappen terugkomen. Mijn onderbuurvrouw staat soms te koken, maar waar ze haar boodschappen vandaan haalt: geen idee. De andere buurvrouw had toevallig het zelfde wat ik altijd dronk in huis, maar ik zie haar ook nooit boodschappen doen, terwijl ik iedere week een paar keer met een propvolle tas terugkom. Ongelooflijk. Die agenten van de Matrix eten niet. Ze eten alleen als jij er bent. Mijn overbuurvrouw zie ik 4x per dag haar hond uitlaten, op dezelfde manier. Maar ik heb haar nog nooit één boodschap haar huis in zien brengen. Ik zie ook geen Albert Heijn auto’s die boodschappen bezorgen. Mijn overbuurman ook. Nog nooit heb ik hem boodschappen zien halen. Het is zo overduidelijk. Maar mensen letten over het algemeen niet op zulke dingen. Maar het is zeer opmerkelijk te noemen, en ik krijg er soms lachbuien van. Het is echt belachelijk! Waar ben ik beland? Het lijkt verdacht veel op ‘The Truman Show’ (1998).
Ik vraag wel eens of mensen die zelfde soort dingen meemaken contact op willen nemen met mij, maar wie weet is dat toch niet zo slim. Blijf maar zo ver mogelijk bij me vandaan. Ik kreeg een enorm lang bericht in mijn mailbox dat op mijn site was gepost. Iemand die ook heftige dingen meemaakt. In dat bericht zegt hij dat hij contact had met een soort chatbot die zich als een mens gedraagt, maar ik krijg nog voordat hij het aanhaalde, hetzelfde idee bij zijn bericht. Alsof er geen echt mens achterzit, maar een soort Artificial Intelligence. Als het niet zo is, dan zeg ik bij deze ‘het spijt me’ aan deze persoon, maar ik voel er niet voor om contact aan te gaan. Alle mensen die mij contacteren willen ook bellen met camera. En daar voel ik me totaal niet prettig bij. Omdat ik weet van mezelf dat ik m’n grenzen in live contact minder goed kan bewaken, dan wanneer ik het over de mail doe met berichten. Het is ook niet dat ik vrienden wil maken. Wat dat betreft vertrouw ik mensen te weinig en heb ik toch niks meer te halen in dit leven. De enige optie die ik nog heb, is alles te delen wat ik op m’n hart heb. Mensen kunnen beter flink bij me uit de buurt blijven. Door onafhankelijk van elkaar te doen wat God wil, zal er wel zo’n grote kracht opstaan op de wereld, dat de wereld zal veranderen. En ik eer daarbij de woorden die m’n vader vroeger altijd gekscherend tegen m’n broer, zus en mij zei als we ergens naar toe gingen, en ik wil deze woorden nu voor ieder van jullie herhalen:
“Wie Mij liefheeft, volge Mij!”
Het zijn de woorden van Christus en ze sporen eenieder aan om Christus te volgen, niet als idool die je moet vereren, ook niet als iemand met wie je een of ander vage intieme relatie hebt. Maar als het principe van ‘in waarheid leven’ en actie ondernemen, juist wanneer het je moeilijk wordt gemaakt in je leven, en je getuige bent van onrecht of kwaad. In andere woorden: door je kruis op te nemen. Ik dank mijn vader dat ie me door deze woorden te spreken weer aan hem (en aan Hem) laat denken, als een motivatie die ik voor zo lang als ik leef met me mee zal dragen! En bedenk goed: Wie Christus volgt, is beschermd tegen deze entiteiten en hoeft niks te vrezen te hebben. Want je liefde voor deze entiteiten zorgt dat je geen angst voor ze hebt, net zoals je liefde voor God zorgt dat je geen angst voor God hebt.
1 Johannes 4:17-18
Zo is de liefde bij ons werkelijkheid geworden, en daardoor kunnen wij op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus. De liefde laat geen ruimte voor angst: volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.
Voor mij blijft dit vooralsnog een droom…
